کاهش پاسخ دهی گیرنده های بتا- دو آدرنرژیک عروق مفصل زانوی موش صحرایی دیابتی در شرایط التهاب حاد

گیرنده های بتا- دو آدرنرژیک عروق خونی یکی از عوامل اجرایی تنظیم میزان جریان خون بافت ها می باشند. در عوارض عروقی بیماری دیابت، پاسخ دهی این گیرنده ها کاهش می یابد، در حالی که در التهاب، پاسخ دهی این گیرنده ها افزایش می یابد. با توجه به اثرات متضاد دیابت و التهاب بر پاسخ دهی گیرنده ها، هدف این تحقیق بررسی پاسخ دهی این گیرنده ها در بیماری دیابت درشرایط التهاب حاد بود.
از تزریق زیر جلدی استرپتوزوسین (mg/ kg55) در موش های صحرایی ویستار (با وزن 300- 200 گرم) برای ایجاد دیابت نوع I و از تزریق محلول کائولین 4% به داخل حفره مفصل زانوی آنها برای ایجاد التهاب استفاده شد. پنج گروه موش صحرایی شامل گروه های کنترل، سالین، دیابتی، التهابی و دیابتی التهابی مورد آزمایش قرار گرفت. جریان خون عروق مفصل زانو در گروه های مختلف و در پاسخ به تزریق سالبوتامول (آگونیست اختصاصی گیرنده های بتا- دو آدرنرژیک) و آتنولول و فنوکسی بنزامین (به ترتیب مهار کننده های بتا-1 و آلفا-1 آدرنرژیک) از طریق تکنیک جریان سنج لیزری داپلری (LDF) اندازه گیری شد.
نتایج بدست آمده نشان داد که 1- افزایش قطر و محیط زانو ناشی از التهاب حاد در موش های صحرایی دیابتی به طور معنی داری کمتر از موش های صحرایی غیر دیابتی است. 2- التهاب حاد ناشی از تزریق محلول کائولین به داخل حفره مفصل زانو باعث افزایش پاسخ دهی گیرنده های بتا- دو آدرنرژیک عروق این ناحیه می شود. 3- افزایش پاسخ دهی گیرنده های بتا- دو آدرنرژیک عروق مفصل زانو بر اثر التهاب حاد در موش های صحرایی دیابتی دیده نمی شود.
از این نتایج چنین نتیجه گیری می شود که در دیابت افزایش پاسخ دهی گیرنده های بتا- دو آدرنرژیک عروق خونی در التهاب حاد مفصل زانو تضعیف می شود.