ارزیابی رابطه شاخص انعکاس از سطح خاک و رطوبت با عوامل مؤثر در فرسایش مراتع و دیمزارهای حوزه آبخیز مهران (طالقان)

در چند دهه اخیر، توسعه روزافزون اطلاعات ماهواره ای در جهان تحول شگرفی در کسب اطلاعات از منابع زمینی و زیست محیطی ایجاد کرده است. تصاویر ماهواره ای در کنار سایر منابع اطلاعاتی می توانند به عنوان ابزاری مناسب در مطالعات و بررسی های منابع زمینی و محیطی در دسترس پژوهشگران قرار گیرند. این داده ها، اطلاعات جامع و بهنگام را در اختیار مدیران و تصمیم گیران برای برنامه ریزی توسعه منابع زمینی و محیطی قرار می دهند. در این تحقیق با استفاده از این تکنولوژی، رابطه شاخصهای طیفی با عوامل موثر در فرسایش حوزه آبخیز مهران مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، ابتدا به بررسی شاخص های انعکاس از سطح خاک و رطوبت پرداخته و پس از کلاسه بندی آن، رابطه آنها با فاکتورهایی نظیر جهت شیب و خصوصیات خاک بررسی شد. سپس ارتباط آن با فرسایش مراتع و دیمزارها مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید مناطقی که شاخص انعکاس از سطح خاک درآنها زیاد بوده و از شاخص رطوبتی پائین تری برخوردارند عمدتا در دامنه های جنوب شرقی و جنوبی حوزه مورد مطالعه واقع شده اند و مناطقی که از شاخص انعکاس از سطح خاک کمتری برخوردارند دارای شاخص رطوبتی بالاتری هستند. همچنین بعد از بررسی های به عمل آمده مشخص شد، مناطقی با شاخص انعکاس از سطح خاک متوسط و زیاد غالبا در دامنه های جنوب شرقی واقع شده اند که تیپ اراضی از نوع تپه، خاک سطحی کم عمق تا نیمه عمیق یکنواخت با دیمزارهای رها شده و پوشش گیاهی مرتعی (R3)، وضعیت مرتع متوسط و گرایش منفی و در پاره ای مناطق ثابت است. بیشترین شدت فرسایش در سطح حوزه آبخیز در این مناطق مشاهده شد. همچنین مناطقی با شاخص انعکاس از سطح خاک کم مربوط به دامنه های شمال غربی بود که در آن شاخص رطوبتی بالا، خاک سنگریزه دار، تکامل یافته و عمیق بوده و فرسایش عمدتا سطحی است.