بررسی تعادل و پاسچر در بیماران مبتلا به کمر درد

کمر درد یکی از مهمترین اختلالات سیستم عصبی عضلانی است که به خصوص در جوامع صنعتی مشاهده می شود. به همین دلیل مطالعات فراوانی در مورد عامل بروز و راه های پیشگیری و درمان آن انجام شده است. به دلیل آن که تعادل مناسب جهت انجام فعالیتهای روزمره (ADL) لازم و ضروری است، ارزیابی تعادل در بیماران مبتلا به کمردرد بسیار مهم می باشد. این بیماران دچار نقص در اجزای فیزیولوژی آوران و وابران کنترل کننده تعادل و کاهش سفتی، قدرت و استقامت عضلات هستند. اختلال در تعادل در بیماران مبتلا به کمردرد به طور مکرر گزارش شده است. حفظ تعادل نیازمند استراتژی های حسی، پردازش حرکتی و بیومکانیکی است. پیامهای حسی مورد نیاز جهت کنترل تعادل و پاسچر شامل سه دست اند: 1) پیامهای حسی مخابره شده توسط سیستم بینایی، 2) پیامهای حسی مخابره شده توسط سیستم وستیبولار، 3) پیامهای حسی مخابره شده توسط گیرنده های حس عمقی. حس عمقی یکی از مهمترین قسمت ها می باشد زیرا شامل حس تشخیص وضعیت مفاصل، حس تشخیص حرکت مفاصل، حس تشخیص نیرو، سنگینی مربوط به انقباض عضله و زمان انقباض عضله است که این اطلاعات از ناحیه دوک عضلانی و گیرنده های موجود در مفاصل و پوست به سیستم عصبی مرکزی مخابره می شود.طبق نتایج به دست آمده از تحقیقات اختلال در حفظ تعادل و کنترل پاسچر، اختلال در توانایی دوباره سازی وضعیت و اختلال در احساس حرکت در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن را می توان ناشی از تغییر در اطلاعات مخابره شده توسط گیرنده های مکانیکی، اختلال در عملکرد دوکهای عضلات پارا اسپینال، اختلال در قدرت و هماهنگی انقباضات عضلانی، تاخیر در فعال سازی عضلات تنه و یا افزایش تنشن فعال عضلات در این بیماران دانست که در بین عوامل ذکر شده تغییر در حس عمقی را می توان یکی از موارد مهم در بروز اختلال در تعادل در بیماران مبتلا به کمردرد به شمار آورد.