ارزیابی شیوع جهش های A2142C و A2142G، A2143G در ایجاد مقاومت به کلاریترومایسین در سویه های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از استان چهارمحال و بختیاری

رژیم های درمانی متداول برای ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری شامل دو آنتی بیوتیک، همراه با مهارکننده های پمپ پروتونی و ترکیبات بیسموت است. کلاریترومایسین یکی از کلیدی ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در رژیم های درمانی در ایران است. هدف از این پژوهش، تعیین مقاومت به کلاریترومایسین و ارزیابی نقش جهش های نقطه ای متداولA2143G، A2142G و A2142C در ایجاد مقاومت به این دارو می باشد.
این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی (مقطعی) بر روی 263 بیمار مراجعه کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان هاجر شهرکرد در تابستان 1386 انجام شد. نمونه های بیوپسی بر روی محیط انتخابی بروسلا آگار کشت و گرمخانه گذاری گردید. برای تعیین هویت H.pylori از روش رنگ آمیزی گرم، اوره آز، کاتالاز، اکسیداز و PCR به منظور شناسایی ژن ureC و برای ارزیابی مقاومت به کلاریترومایسین نیز از روش استاندارد دیسک دیفیوژن CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institue) استفاده گردید. جهش های A2143G و A2142G با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و آنزیم های برش دهنده BsaI و MboII با روش PCR-RFLP شناسایی گردید. همچنین برای شناسایی جهش A2142C از پرایمرهای اختصاصی و روش PCR استفاده شد.
با آزمون PCR، جداسازی 84 سویه H.pylori (94/31%) مورد تایید قرار گرفت. از 19 سویه مقاوم، 13 مورد (42/68%) جهش A2143G، 3 مورد (79/15%) جهش A2142G، 2 مورد جهش A2142C (53/10%) و 1 جهش ناشناخته شناسایی گردید.
به دلیل میزان مقاومت قابل توجه به کلاریترومایسین، ضرورت ارزیابی مستقیم این جهش با روش های مولکولی در سایر مناطق کشور وجود دارد.