پیشگیری از فلبیت مرتبط با کاتترهای وریدی محیطی مقایسه دو محلول ضد عفونی کننده

وقوع فلبیت مرتبط با درمان، عارضه جدی درمان داخل وریدی محیطی است. این عارضه علاوه بر به مخاطره انداختن وضعیت سلامتی بیمار، افزایش مدت بستری، هزینه های قابل توجهی هم بر بیمار و هم جامعه تحمیل می کند.با توجه به وسعت بکارگیری درمان وریدی و شیوع بالای عوارض آن در کشور و عدم انجام تحقیقات کافی در زمینه محلول کلرهگزیدین گلوکنات 2% در پیشگیری از فلبیت، انجام پژوهش در این زمینه ضروری بنظر می رسد.
این پژوهش مطالعه نیمه تجربی است که به منظور بررسی و مقایسه تاثیر محلول کلر هگزیدین گلوکنات 2% و الکل اتیلیک 70% در پیشگیری از فلبیت در بیماران بستری در بخشهای داخلی بیمارستان امام خمینی (ره) تبریز انجام گرفته است. برای این منظور 60 بیمار در دو گروه کلرهگزیدین گلوکنات 2% (30 نفر) و الکل اتیلیک 70% (30 نفر) بررسی شدند. واحدهای پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرونده بیماران و برگ کنترل بهره گرفته شد. برگ کنترل بر اساس مقیاس استاندارد علایم فلبیت و درجه فلبیت تنظیم شده بود.
نتایج نشان می دهد که میزان بروز فلبیت در گروه کلرهگزیدین 7/36درصد و در گروه الکل اتیلیک 3/53درصد بوده که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری در دو گروه وجود نداشت (05/0> P)، با این وجود، فلبیت در گروه کلرهگزیدین به طور معنی دار در مقایسه با گروه الکل از شدت کمتری برخوردار بوده و از بین علایم فلبیت درد بیشترین فراوانی را در هرگروه به خود اختصاص داده است.
هر چند که تفاوت معنی داری در استفاده از دو محلول یاد شده در پیشگیری از فلبیت دیده نشد ولی براساس یافته های این پژوهش برتری محلول کلرهگزیدین گلوکنات 2% محرز می باشد. بنابراین می توان گفت در شرایطی که این تحقیق صورت گرفته محلول کلرهگزیدین گلوکنات 2% مناسب ترین محلول برای ضدعفونی و آماده سازی پوست محل جاگذاری کاتتر می باشد.