کاهش سطح آنتی بادی ضدهپاتیت B درکودکان واکسینه شده7- 5 ساله

تزریق واکسن مؤثرترین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری هپاتیتB است. پایداری ایمنی ایجادشده توسط واکسن هپاتیتB به طور دقیق مشخص نیست. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان کاهش سطح آنتی بادی هپاتیتB در کودکان 5 تا 7 ساله استان کهگیلویه و بویراحمد طراحی و اجرا شد.
این مطالعه مقطعی برروی 729 کودک 7-5 ساله استان کهگیلویه وبویراحمد که طی سال های 1384-1383 طبق برنامه واکسیناسیون کشوری واکسن هپاتیت دریافت کرده بودند و با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند؛ انجام گردید.جهت گردآوری داده ها پرسشنامه ها از طریق مصاحبه با والدین تکمیل شد. برگه ثبت مشاهدات آزمایشگاهی به پرسشنامه پیوست بود. بعد از اطمینان از واکسیناسیون به موقع، و اخذ رضایت نامه آگاهانه از والدین، از هرکودک 3 میلی لیتر خون گرفته و به آزمایشگاه ارسال و با استفاده از روش الیزا آنتی بادی ضدآنتی ژن سطحی و آنتی ژن سطحی ویروس اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-13 و روش های آمار توصیفی و آزمون های2 χ و t مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.
در کلیه نمونه ها آزمایش جهت آنتی ژن سطحی منفی بود. 4/84 درصد کودکان موردمطالعه نسبت به ویروس هپاتیتB ایمن و میانگین تیتر آنتی بادی ضد ویروس هپاتیتB در این کودکان 5/230±9/308 واحد بین المللی بود.6/15درصد کودکان ایمن نبودند و میانگین تیتر آنتی بادی در آن ها 5/3±97/4 واحد بین المللی بود. بین میزان ایمن بودن باسن و شهرستان محل اقامت کودکان رابطه آماری معنی دار برقرار بود (04/0p= و001/0 (p≤ با افزایش سن کودکان میزان ایمنی آنها کاهش داشت. میزان ایمنی با جنسیت ارتباط نداشت.
درمقایسه با مطالعات دیگر میزان پایداری ایمنی در این سنین مطلوب بود. اما حدود20 درصد کودکان در سن هفت سالگی که سن ورود به مدرسه و اجتماعی شدن و امکان تماس با افراد دیگر بیشتر است، از ایمنی برخوردار نبودند. با توجه به اهمیت این بیماری تصمیم گیری مناسب جهت پیشگیری از این بیماری در این سن حساس توسط متولیان امر سلامت لازم به نظر می رسد.