تاثیر تمرینات ورزشی بر نوتروفیل های جودوکاران

نوع، شدت و مدت ورزش، تعیین کننده اثر ورزش بر سیستم ایمنی و احتمالا استعداد ابتلای ورزشکاران به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی است. در این مطالعه، اثر یک جلسه تمرین ورزشی با شدت متوسط، بر تعداد و فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل های خون محیطی مردان جودوکار، و ابتلای آنان به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی پس از تمرین و در طی فصول تمرینی بررسی شد.
10 مرد جودوکار پس از اخذ رضایت کتبی آگاهانه، وارد این مطالعه تجربی شدند. ورزشکاران، به انجام یک جلسه تمرین ورزشی (دویدن روی نوار گردان به مدت 60 دقیقه) با شدت متوسط (با 60% ضربان قلب بیشینه) پرداختند. قبل و بلافاصله بعد از تمرین، از افراد خونگیری شد. تعداد نوتروفیل های خون محیطی، شمارش و درصد نوتروفیل های تحریک شده با فوربول میریستات استات (PMA)، به عنوان معیار فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل ها تعیین شد. ورزشکاران از نظر ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در طی 24 ساعت پس از انجام مطالعه بررسی شدند و از آنان در مورد سابقه ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در طی فصول تمرینی پرسش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوج استفاده شد. سطح معنی داری، کمتر از 05/0 در نظرگرفته شد.
تعداد فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل ها در وضعیت استراحت، در محدوده نرمال بود. فعالیت ورزشی، موجب افزایش معنی دار در تعداد نوتروفیل ها شد (05/0p<). فعالیت ورزشی موجب افزایش درصد نوتروفیل های تحریک شده با PMA شد، ولی این افزایش، معنی دار نبود. در طی 24 ساعت پس از فعالیت، علایم ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در ورزشکاران مشاهده نشد. ورزشکاران، سابقه افزایش میزان ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی را در طول فصول تمرینی گزارش نکردند.
نرمال بودن وضعیت نوتروفیل ها در حالت استراحت بیانگر آن است که تمرینات مستمر جودو، تاثیر منفی بر تعداد و کارکرد نوتروفیل های ورزشکاران نداشته است. عدم افزایش میزان ابتلای این ورزشکاران به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی در طی فصول تمرینی، می تواند تاییدی بر این موضوع باشد. افزایش نوتروفیل ها بلافاصله پس از ورزش، نتیجه پاسخ قابل انتظار و طبیعی سیستم ایمنی به استرس ورزش است. عدم ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی در روز بعد از تمرین می تواند با افزایش نوتروفیل ها پس از ورزش و عدم افت فعالیت انفجار تنفسی آنها مرتبط باشد.