کیفیت زندگی در بیماران تحت درمان با همودیالیز بیمارستان شهید محمدی بندرعباس

بیمارانی که در مرحله انتهایی نارسایی کلیه قرار دارند بایستی برای ادامه بقاء به طور مرتب تحت درمان با همودیالیز قرار گیرند که این امر به دلیل محدودیتهای خاص تحمیلی بر بیمار، باعث اختلال در کیفیت زندگی وی می گردد. هدف این مطالعه تعیین کیفیت زندگی این بیماران در شهر بندرعباس بوده است.
این پژوهش توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی در بخش همودیالیز بیمارستان شهید محمدی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در سال 1385، اجرا شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بود که با استفاده از پرسشنامه WHOQOL-BREF تعیین گردید.
با استفاده از سرشماری، از 96 بیمار تحت درمان با همودیالیز 82 نفر در مطالعه شرکت نمودند و اطلاعات موجود در پرسشنامه پس از توضیحات لازم توسط پرسشگر به بیماران، به صورت مصاحبه تکمیل گردید. روش های آماری مورد استفاده T-Test و ANOVAبود. نتایج نشان داد که میانگین بعد سلامت فیزیکی، روانی، اجتماعی و محیطی کیفیت زندگی به ترتیب 29/26، 51/47، 38/42، 71/39 می باشد و بین سلامت روانی و وضعیت تاهل و بعد اجتماعی با وضعیت تاهل ارتباط معناداری به لحاظ آماری وجود داشت. همچنین بین بعد محیطی و وضعیت اشتغال و بین بعد سلامت فیزیکی و سطح تحصیلات ارتباط آماری معناداری وجود داشت.
بیماران همودیالیزی از کیفیت زندگی مطلوبی در تمام حیطه ها برخوردار نبوده اند و با توجه به شرایط ویژه درمان این بیماران به نظر می رسد توجه خاص به جنبه های سلامتی این بیماران ضروری است.