پاشنه آشیل توسعه

اقتصاد نهادگرای جدید طی چند دهه اخیر با استقبال گسترده ای از سوی دانشگاهیان و سیاست گذاران، در سرتاسر جهان روبرو شده است. توجه به این نکته ما را در برابر سه سؤال اساسی قرار می دهد:1- دلایل تاریخی، نظری و عملی این رونق کدامند؟
2- آیا می توان انتظار داشت که این آموزه نسبت به رقبای خود، به ویژه اقتصاد متعارف، سودمندی بیشتری برای کشورهای در حال توسعه در جهت غلبه بر مشکل توسعه نیافتگی داشته باشد؟
3- نسبت وجوه نظری و عملی توسعه در ایران با این تحولات چیست؟
این مقاله، با رویکردی تاریخی – تحلیلی تلاش می کند تا پاسخ هایی شایسته و درخور برای آن سؤالات ارائه نماید. به این منظور ابتدا خاستگاه تلویحی، دغدغه های روش شناختی، کانون های اصلی تمرکز، متغیرهای کلیدی و راه گشایی های عملی نهادگرایی جدید توضیح داده شده و درنهایت مشخص می کند که تحت شرایطی که در متن تشریح شده می توان از این ابزار نظری در جهت تصحیح و تکمیل تلاش های گذشته جهت نیل به توسعه در کشورمان بهره جست.