اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم روده ای پروتئین کنجاله منداب

به منظور تعیین اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام و تعیین نوع پروتئین قابل تجزیه کنجاله منداب فرآیند شده با دزهای صفر، 25، 50 و 75 کیلوگری (Kilogray) پرتو گاما درشکمبه گاو، آزمایشی با تلفیق روش کیسه های نایلونی و تکنیک الکتروفورز ژل پلی آکریلامید(SDS-PAGE) انجام شد. با استفاده از تکنیک کیسه های نایلونی متحرک قابلیت هضم پروتئین خام در روده تعیین شد. تفاوت معنی دار(05/0›P) بین فراسنجه های مختلف تجزیه پذیری و تجزیه پذیری مؤثر ماده خشک و پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده مشخص شد. تجزیه پذیری مؤثر ماده خشک و پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای 25، 50، 75 کیلوگری پرتو گاما در سرعت عبور 5 درصد در ساعت به ترتیب 8/67، 1/61، 1/54 و 5/50 درصد و 9/65، 4/53، 9/47 و 5/44 درصد بود. دو نوع پروتئین عمده در کنجاله منداب شامل آلبومین S2 (ناپین) با دو زیرواحد به وزن مولکولی 6/9 و 8 کیلودالتون و گلوبولین S11 (کروسیفرین) با چهار زیرواحد به وزن مولکولی 9/31، 26، 4/21 و 5/19 کیلودالتون مشخص شد که به ترتیب 24 و 51 درصد از کل پروتئین کنجاله منداب را شامل می شدند. زیرواحدهای ناپین کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان صفر و 4 ساعت انکوباسیون مشاهده شد. تجزیه پذیری کروسیفرین کمتر از ناپین بود، به طوری که چهار زیرواحد این پروتئین در کنجاله فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان 24 و 48 ساعت انکوباسیون در شکمبه مشاهده شد. بین قابلیت هضم پروتئین عبوری کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف تفاوت معنی دار (05/0›P) مشاهده شد. قابلیت هضم روده ای پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده 3/72 درصد و برای کنجاله فرآیند شده با دزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتو گاما به ترتیب 2/76، 5/78 و 1/80 درصد بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که می توان از پرتو گاما برای فرآوری کنجاله منداب استفاده نمود. با افزایش دز پرتو گاما تجزیه پذیری پروتئین کنجاله منداب در شکمبه کاهش و قابلیت هضم پروتئین در روده افزایش یافت.