مروری بر تاریخچه و برخی مشکلات جامعه شناختی تلقیح واکسن آبله در ایران

ضرورت مبارزه با بیماری آبله و درمان آن، همواره یکی از دغدغه های اصلی پزشکان و در برخی از موارد، حکومت ها، در هر زمان بوده است. اختصاص یافتن قسمتی از متون پزشکی قدیمی به شرح و تفسیر این بیماری و نقل قول های متعدد تاریخی از میزان کشتار این بیماری در بین جوامع انسانی، به نوعی مؤید این ادعا می باشد.
در کشور ایران هم این بیماری از دیرباز شناخته شده بود و وجود یک رساله ی مجزا از رازی، در مورد آن، نشانگر این واقعیت است که پزشکان ایرانی هم به نحو بارزی با این بیماری و عوارض آن مواجه بوده اند. توجه به علت یابی، درمان و پیشگیری از این بیماری در حدی بود که شاید به جرات بتوان گفت طب نوین در ایران با ابداع روش های پیشگیری بیماری آبله و اقدامات عباس میرزا شروع گشت و توسط میرزا تقی خان امیرکبیر دنبال شد.
در این نوشتار ابتدا سعی گشته تا با مراجعه به کتب تاریخی و منابع مکتوب، تا حد ممکن به بیان تاریخچه ی این بیماری و تلاش های انجام گرفته و مشکلات موجود بر سر راه تلقیح واکسن آن بپردازیم و پس از آن با مراجعه به اسناد و منابع موجود، سعی نماییم تا دلایل جامعه شناختی این گونه مشکلات را بررسی نماییم.