مقایسه عوارض اعمال جراحی لاپاراسکوپیک و باز در فتق اینگوینال در بیمارستان بعثت همدان

جراحی باز و جراحی به روش لاپاراسکوپیک دو روشی هستند که امروزه برای درمان این بیماری به کار می روند، اما انتخاب این دو روش به جهت عوارض پس از عمل در هر کدام هنوز مورد بحث واقع است. هدف این مطالعه بررسی مقایسه عوارض پس از عمل در دو روش فوق می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد 100 نفر بیمار مبتلا به فتق اینگوینال (توسط یک تیم جراحی) به دو روش جراحی باز (گروه A) و لاپاراسکوپیک(گروه B) تحت عمل جراحی قرار گرفته و از نظر بروز عوارض با یکدیگر مقایسه شده اند (هر گروه50 نفر). بیماران تا3 ماه بعد از نظر هیدروسل، آتروفی بیضه و درد مداوم مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از تست آماری مجذور کای و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در گروه جراحی باز(A) تعداد 46 نفر مرد و 4 نفر زن و در گروه جراحی لاپاراسکوپیک(B) 44 نفر مرد و 6 نفر زن حضور داشتند(05/0P). یک هفته پس از عمل در دو گروه مورد بررسی هیچ موردی از عفونت وجود نداشت. در گروه جراحی باز(A) 4 مورد ادم و تورم خفیف، دو مورد متوسط و یک مورد شدید وجود داشت، در حالی که در گروه لاپاراسکوپیک(B) یک مورد ادم خفیف و یک مورد ادم متوسط و یک مورد نیز هیدروسل دیده شد (05/0P>). هیچ موردی از آتروفی بیضه در هر دو گروه مشاهده نگردید.
به طور کلی براساس نتایج مطالعه حاضر هیچ تفاوت آماری معناداری از نظر عفونت زخم و ادم و تورم و همچنین بروز هیدروسل، آتروفی بیضه و درد مداوم 3 ماه بعد از عمل بین دو روش جراحی باز و لاپاراسکوپیک فتق اینگوینال مشاهده نگردید.