مدیریت مصرف آب در سطوح متفاوت شوری در راستای تحقق اهداف چندگانه ی کشاورزان حوضه زاینده رود

هدف تصمیم گیرنده گان در انتخاب فعالیت های زراعی مختلف معمولا به یک هدف ویژه ختم نشده و بایستی تعادلی بین نتایج اهداف متضاد و رقیب را برقرار کنند. این مطالعه روشی برای تدوین الگوی بهینه زراعی مبتنی بر اهداف چندگانه در راستای مدیریت منابع آب حوضه آبریز زاینده رود در مقیاس مزرعه با استفاده از داده های تحقیقاتی، آماری و میدانی را معرفی می کند. این روش در چارچوب مدل برنامه ریزی غیرخطی مصالحه ای فازی (FCNLP) طراحی گردید و در آن، از مدل SWAP برای تعیین عمق آبیاری مناسب در شرایط مختلف شوری آب، استفاده شد. نتایج نشان داد که هر چند منافع اقتصادی این الگو در سطح بحرانی الگوی جاری کشت محصولات، ثابت باقی می ماند، ولی در شرایط شوری صفر قادر به تامین 2/99 و 1/39 درصد به ترتیب از سطح آرمانی اهداف حداقل کردن مصرف آب و حداکثر کردن ثبات درآمدی کشاورزان نیز، خواهد بود. در شوری 4 دسی زیمنس بر متر نیز به ترتیب 6/76، 8/14 و 8/98 درصد و در شوری 7 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 7/97، 3/14 و 2/2 درصد از سطوح آرمانی اهداف حداقل ریسک، حداکثر سطح اشتغال و حداقل مصرف کود اوره تحقق خواهد یافت. تامین این اهداف، با تغییر سطح زیر کشت محصولات گندم، یونجه، چغندرقند، برنج و سبزیجات به همراه تغییر عمق آبیاری و کود مصرفی صورت پذیرفت. این تغییرات، به حداکثر شدن تابع مسافت مختلط فازی منجر شد، به طوری که با در نظر گرفتن وزن نسبی هر یک از اهداف تصمیم گیرندگان مورد مطالعه، در سطوح شوری صفر، 4 و 7 دسی زیمنس بر متر، الگوی پیشنهادی به ترتیب 5/47، 2/41 و 1/41 درصد به سطح آرمانی تامین اهداف برنامه نزدیک می گردد. این روش، به عنوان راهبرد برتر نسبت به سایر راهبردهایی که اهداف انفرادی چون تامین حداکثر راندمان تولید و یا سود، با یا بدون تغییر در الگوی کشت را دنبال می کنند، تشخیص داده شد و برای آزمون در سطح مزارع حوضه پیشنهاد شد.