تاثیر کاربرد پوشش ژئوتکستایل بر پیاز رطوبتی در سیستم آبیاری قطر های زیرسطحی

یکی از مشکلات پیش رو در توسعه سیستم آبیاری قطره ای زیرسطحی، ایجاد مکش در موقع توقف پمپ، ورود خاک به قطره چکان و نهایتا گرفتگی آنها می باشد. استفاده از پوشش در اطراف قطره چکانها می تواند باعث کاهش مشکل مذکور گردد ولیکن احتمال تغییر پیاز رطوبتی در خاک وجود دارد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از دو نوع پوشش ژئوتکستایل در اطراف قطره چکان بر عمق و عرض خیس شده در این سیستم آبیاری می باشد. این تحقیق در لایسسیمتری واقع در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد انجام گردید. برای اندازه گیری جبهه رطوبتی از 5 میله حسگر(Probe) به طول 60 سانتیمتر استفاده شد. بر روی هر میله، حسگرهای رطوبت به فاصله 10 سانتیمتری از یکدیگر قرار گرفتند. طرح آماری مورد استفاده در این آزمایش طرح فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار در دو سطح (فاکتور) و سه تکرار بود که عبارتند از: فاکتور اول عمق نصب قطره چکان(صفر، 15 و 30 سانتیمتر) و فاکتور دوم نوع پوشش (بدون پوشش به عنوان تیمار شاهد، ژئوتکستایل بافته شده و ژئوتکستایل نبافته). نتایج بدست آمده نشان داد که استفاده از پوشش ژئوتکستایل نبافته نسبت به ژئوتکستایل بافته شده تاثیر بیشتری بر روی پروفیل رطوبتی خواهد داشت. پوشش نبافته میزان عرض خیس شده را از 27 به 37 سانتیمتر در زمان 30 دقیقه و از 37 به 45 در زمان 60 دقیقه افزایش داده است. به طور کلی استفاده از پوشش باعث کاهش عمق خیس شده و افزایش عرض خیس شده در سطح معنی داری یک درصد گردیده است. البته این تاثیرات در پوشش نبافته بیشتر از پوشش بافته شده بود.