اثر آرایش کاشت و سطوح مختلف آب بر عملکرد سیب زمینی در روش آبیاری قطرهای (تیپ) در منطقه فیروزکوه

یکی از مشکلات توسعه روش آبیاری قطره ای (تیپ) در مزارع سیب زمینی، مصرف زیاد نوارهای تیپ در واحد سطح می باشد که در نتیجه باعث افزایش هزینه ها می شود. به همین منظور، سه آرایش کاشت سیب زمینی بعنوان عامل اصلی و سه سطح تامین آب مورد نیازگیاه بعنوان عامل فرعی در چهار تکرار درقالب طرح اسپلیت پلات برپایه بلوکهای کامل تصادفی با استفاده از روش آبیاری قطره ای (تیپ)، طی دو سال زراعی 1382 و 1383 درمنطقه فیروزکوه مورد آزمایش قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل سه آرایش کاشت مختلفB1، B2 وB3 و سه سطح آبیاری I 1، I 2وI 3 به ترتیب معادل100، 80 و 60 درصد تامین آب مورد نیاز گیاه بود. مبنای محاسبه آب مورد نیاز سند ملی آب کشور بود. هر سال در زمان برداشت وزن کل محصول، شامل وزن غده های قابل ارائه به بازار، غده های ریز و غده های بذری برای تمام تیمارهای آزمایش تعیین و نسبت به تجزیه واریانس آنها اقدام گردید. نتایج نشان داد که اثر آرایش کاشت بر کارائی مصرف آب در سطح یک درصد و اثر آبیاری بر عملکرد کل و عملکرد غده های قابل ارائه به بازار به ترتیب در سطح یک و پنچ درصد معنی دار شد. کاهش آب مصرفی به میزان 20 درصد نسبت به نیاز آبی ارائه شده از سند ملی آب محصولات کشاورزی سبب افزایش عملکرد کل، عملکرد قابل ارائه به بازار و کارایی مصرف آب سیب زمینی گردید. تیمار آرایش کاشت B2 با سطح تامین 80 درصد نیاز آبی از نظر عملکرد کل، عملکرد محصول قابل ارائه به بازار و کارآئی مصرف آب به ترتیب به میزان 40249 و 36965 کیلوگرم در هکتار وkg/m3 69/11 از بقیه تیمارها برتری داشت. لذا تیمار آرایش کاشت B2 با دو ردیف کاشت با فاصله 35 سانتی متر (روی پشته) و یک نوار آبده تیپ وسط آنها با تامین 80 درصد نیاز آبی گیاه قابل توصیه برای مناطق سرد و معتدل مشابه منطقه مورد مطالعه می باشد.