بررسی روند تغییرات زمانی سرعت باد در گستره اقلیمی ایران

متغیر سرعت باد به ندرت در بین متغیرهای هواشناسی به منظور کشف تغییرات آب و هوایی مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی روند تغییرات زمانی سرعت باد در شبکه ای متشکل از 40 ایستگاه سینوپتیک ایران در بازه زمانی 2005-1975می باشد. این ایستگاه ها معرف اقلیمهای مختلف ایران بر اساس طبقه بندی دومارتن گسترش یافته می باشند. سری های زمانی موجود توسط آزمون کولموگروف-اسمیرنوف مورد آنالیز قرار گرفت و مشخص گردید که توزیع داده ها نرمال است. برای تحلیل روند تغییرات از دو روش غیرپارامتری، من-کندال و ضریب اسپیرمن و دو روش پارامتری تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون در سطح اطمینان 95 درصد استفاده گردید. نتایج حاصله نشان داد که در سری زمانی سالانه 50 درصد از ایستگاه های مورد مطالعه بر اساس روش من- کندال و 60 درصد بر اساس روش اسپیرمن و 70 درصد از ایستگاه ها بر اساس روش پیرسون دارای روند بوده اند. همچنین مشخص گردید که روند افزایشی سرعت باد در فصل زمستان بیشتر از سایر فصول و در فصل تابستان کمتر از سایر فصول بوده است. بیشترین روند کاهشی در فصل پاییز و کمترین روند کاهشی در فصل تابستان مشاهده گردید. بیشترین روند تغییرات کاهشی سرعت باد در اقلیم نیمه خشک معتدل مشاهده گردید. در این اقلیم سرعت باد در هر دهه 045/0 متر بر ثانیه کاهش پیدا کرده است. همچنین اقلیم نیمه خشک سرد بیشترین روند افزایشی (145/0 متر بر ثانیه در دهه) را داشته است. روند افزایشی سرعت باد بیشتر از روند کاهشی سرعت باد بوده است که این امر می تواند در کنار تاثیر سایر عوامل هواشناسی، باعث تغییر تبخیرتعرق شود که در اقالیم خشک و نیمه خشک ایران حایز اهمیت است.