بررسی تنوع ژنتیکی ژرم پلاسم گندم با استفاده از نشانگرهای RAPD

اطلاع کافی از تشابه های ژنومیکی، به برنامه ریزی و استراتژی-های اصلاحی در حفاظت از ژرم پلاسم و انتقال ژن ها از گونه ای به گونه ی دیگر کمک می نماید. به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی ژرم-پلاسم، 30 نمونه از گندم های هگزاپلوئید (نان)، تتراپلوئید (دوروم) و دیپلوئیدهای وحشی با ژنوم های (AA) و (DD) به طور تصادفی انتخاب و با استفاده از 11 آغازگر 10 نوکلئوتیدی مورد تجزیه RAPD قرار گرفتند. تمامی آغازگرها، مناطقی از ژنوم گندم های مختلف را تکثیر نمودند که در مجموع 105 مکان ژنی تکثیر و 953 باند تولید گردید. آغازگرهای C وE بیشترین مکان را تکثیر نمودند و آغازگر UBC64 بیشترین تعداد باند را تولید کرد. آغازگرهای مورد استفاده، توانستند تفاوت ژنتیکی موجود در نمونه ها را نشان دهند. آغازگر F دو باند اختصاصی در ژنوم D تولید کرد. تجزیه کلاستر بر اساس ضریب تشابه جاکارد با استفاده از روش UPGMA، نشان داد که میزان تشابه بین 9/0 برای نزدیک ترین افراد و 5/0 برای دورترین افراد تغییر می کند و در تشابه 7/0، تمامی نمونه ها در 4 گروه و در تشابه 65/0.در دو قرار گرفتند. این آزمایش نشان داد که ژنوتیپ های تحت بررسی، از تنوع ژنتیکی بالایی برخوردار نیستند. گروه بندی نمونه ها بر اساس دو مولفه اصلی حاصل از PCoA مطابقت نسبی خوبی را با تجزیه کلاستر نشان داد.