شیوع آسیب شناسی روانی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت

نوجوانی از مهمترین مراحل رشد و تکامل انسان می‌باشد که ویژگیهای رشدی این مرحله می‌تواند زمینه ساز بروز انواع اختلالات رفتاری، بزهکاری و سوء مصرف مواد و بیماریهای روانی باشد. با توجه به افزایش تعداد نوجوانان و جوانان در ساختار جمعیتی ایران، شناخت سریع و برنامه ریزی مناسب برای کنترل این اختلالات، حایز اهمیت می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی شیوع کلی آسیب شناسی روانی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت در سال 1380 بود، که به این منظور، طی یک مطالعه مقطعی، 557 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت با استفاده از آزمون استاندارد SCL90R (Symptom Checklist 90 Rewised) و پرسشنامه‌ای شامل متغیرهای مورد لزوم، تحت ارزیابی قرار گرفتند و داده‌های پژوهش با استفاده از نرم افزار 6 EPI تجزیه و تحلیل شد. شیوع کلی آسیب شناسی روانی GSI در این مطالعه5/10٪ بود. فراوانی نسبی هر کدام از آسیب های روانی عبارت بودند از: افکار پارانوییدی (٪1/39)، حساسیت در روابط متقابل (6/17٪)، پرخاشگری (5/16٪)، افسردگی (2/16٪)، اضطراب (3/13٪)، وسواس و اجبار (8/11٪) روانپریشی (٪6/11)، شکایات جسمی (7/ 7٪)، ترس مرضی (2/3٪) اختلاف معنی‌دار آماری بین دو جنس در معیارهای: افکار پارانوییدی، حساسیت در روابط متقابل، پرخاشگری، افسردگی، اضطراب و وسواس و اجبار وجود داشت (05/0>P). همچنین ارتباط معنی دار آماری بین مصرف سیگار و آسیب پذیری نسبت به افکار پارانوییدی، پرخاشگری، وسواس واجبار و شکایات جسمانی وجود داشت (05/0>P). بین سن وافکار پارانوییدی و همچنین بین افزایش جمعیت خانواده و آسیب پذیری نسبت به پرخاشگری و ترس مرضی ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (05/0 >P). ارتباط معنی دار آماری بین سطح تحصیلات مادر، وضعیت سرپرستی خانواده و میانگین معدل در سیبا موارد نه گانه آزمون مشاهده نشد. نتیجه اینکه، اگر چه شیوع آسیب شناسی روانی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت در مطالعه ما، از میزان آن در سایر نقاط جهان کمتر است، بعلت اهمیت این موضوع، توصیه می شود توجه بیشتری به بهداشت روانی این نسل مبذول گردد.