اثر حلال و پراکسید هیدروژن بر فوتولیز روغن های PCB به منظور کاهش مواجهه شغلی

به دلیل نگرانی های ناشی از اثرات ناخوشایند PCB بر محیط زیست، تولید، استفاده و واردات آن در برخی کشورها ممنوع شده است. این ترکیبات بسته به راه ورود، سن، جنس، غلظت و سطح مواجهه، اثرات سوء بهداشتی به جا می گذارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش حلال و پراکسید هیدروژن در تجزیه روغن های آسکارل با استفاده از فرایند فوتولیز به منظور کاهش مواجهه کارگران است.
راکتور فوتوشیمیایی بشر 500 میلی لیتری با لامپ کم فشار اشعه UV-C با طول موج 254 نانومتر بود. لامپ در داخل بشر به شکل غوطه ور قرار گرفت. pH نمونه ها و دما به طور مداوم پایش شد. آزمایش ها به صورت سه بار تکرار گردید. روغن های آسکارل با استفاده از دستگاه GC/ECD مورد تجزیه قرار گرفت. از نرم افزار SPSS 13.0 برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید.
میانگین حذف برحسب عدم استفاده و بکارگیری از H2O2 به میزان 10 و20 درصد از حجم کل محلول به ترتیب 41، 75 و 94 درصد بود. میانگین حذف برحسب نسبت حلال مورد استفاده به روغن آسکارل، به میزان 1:1، 1:2 و 1:3 به ترتیب 61، 75 و94 درصد بود.
با افزایش مقدار ایزواکتان، میزان حلالیت و اهدای الکترون افزایش یافت، لذا موجب افزایش بیشتر کلرزدایی مولکول PCB گردید. میزان تجزیه PCB با افزایش غلظت H2O2 افزایش یافت. فوتولیز در حضور حلال و اکسیدکننده قوی روی ترکیبات PCB منجر به کاهش میزان PCB در روغن می شود.