ارزیابی الکتروشیمیایی خوردگی جوشهای ترمیمی فولاد زنگنزن17-4 PH در محلول 5/3 درصد وزنی کلرید سدیم

در این تحقیق، رفتار خوردگی جوش های ترمیمی فولاد 17-4 PH در محلول 5/3% کلرید سدیم، با اندازه گیری های الکتروشیمیایی مطالعه گردید. همچنین اثر سه عملیات حرارتی بعد از جوشکاری، آنیل انحلالی به همراه پیرسازی در دماهای 480، 550 و 620 درجه سانتی گراد بر روی مقاومت به خوردگی بررسی گردید. نتایج پلاریزاسیون پتانسیودینامیک نشان داد که عملیات جوشکاری دامنه رویین شدن را در ناحیه جوش با افزایش پتانسیل حفره دار شدن بهبود داد. در مقابل ناحیه متاثر از حرارت بیشترین دانسیته جریان رویین شدن و کمترین مقاومت به خوردگی حفره ای را دارا بود. با اعمال عملیات حرارتی بعد از جوشکاری، ناحیه متاثر از حرارت از بین رفت و ناحیه رویین شدن فلز جوش با افزایش پتانسیل حفره دار شدن بهبود یافت. همچنین نتایج خوردگی گالوانیک نشان داد که عملیات حرارتی بعد از جوشکاری مقاومت به خوردگی گالوانیک را بهبود می بخشد.