کنترل تلفیقی علف های هرز ذرت (Zea mays L.) و تاثیر آن بر عملکرد و شاخص های رشد

به منظور ارزیابی اثرات رقابتی علف های هرز بر شاخص های رشد، عملکرد بیولوژیک و دانه ذرت، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1386 انجام گرفت. کرت های اصلی شامل سه سطح خاک ورزی (بدون کولتیواتور، یک بار کولتیواتور و دوبار کولتیواتور) و کرت های فرعی شامل 5 سطح دوز علف کش ارادیکان (صفر، 5/1، 3، 5/4، 6 لیتر در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش کنترل علف های هرز، شاخص های رشدی، سطح برگ، عملکرد بیولوژیک و دانه ذرت افزایش یافت. نتایج آنالیز رشد بر مبنای درجه روزهای رشد (GDDs) نیز نشان داد که بین دوزهای مختلف علف کش، اختلاف زیادی در مقادیرماده خشک تجمعی ((DMA، سرعت رشد محصول(‍‍(CGR و شاخص سطح برگ(LAI) وجود ندارد و میزان DMA و CGR و LAI با افزایش درجه روزهای رشد و کنترل علف های هرز افزایش می یابد. بین سطوح مختلف خاک ورزی اختلاف معنی داری از لحاظ سطح برگ و عملکرد بیولوژیک و دانه وجود داشت به نحوی که تیمارهای خاک ورزی بیشتر (دوبار کولتیواتور) بیشترین میزان سطح برگ و عملکرد بیولوژیک و دانه را دارا بودند. اثرات متقابل آنها با دوزهای مختلف علف کش نشان داد که بالاترین عملکرد بیولوژیک ذرت مربوط به تیمارهای دوبار کولتیواتور و میزان (صفر، 3، 6 لیتر در هکتار علف کش) می باشد و بالاترین میزان عملکرد دانه نیز مربوط به تیمار دوبار کولتیواتور و 5/4 لیتر در هکتار علف کش می باشد.