میزان افزایش آنزیمهای کبدی در بیماران تحت درمان با داروهای ضد سل

اصطلاح توبرکلوزیس طیف کلینیکی وسیعی است که توسط میکوباکتریوم توبرکلوزیس و به میزان کمتر توسط میکوباکتریوم بویس ایجاد می‎شود. این میکروب شایع‎ترین علت مرگ توسط یک عامل عفونی می‎باشد. از عوارض داروهای ضد سلی افزایش آنزیمهای کبدی می‎باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان افزایش آنزیمهای کبدی در بیماران تحت درمان در سنندج صورت گرفت.
حجم نمونه شامل 309 بیمار مبتلا به سل بود که در سال 1378 تحت درمان با داروهای ضد سل بودند. این بیماران به صورت سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. حداقل سن این بیماران 15 سال و حداکثر 91 سال بود. آنزیمهای کبدی بیماران در شروع درمان، روز پانزدهم و روز سی ام پس از شروع درمان اندازه گیری شد.
نتایج مطالعه نشان داد که هیچ کدام از بیماران مبتلا به سل در شروع درمان افزایش آنزیمهای کبدی نداشتند. در روز پانزدهم پس از شروع درمان 68 نفر از بیماران یعنی 22 درصد آنها دچار افزایش آنزیمهای کبدی از 2 تا 15 برابر شدند. در حالیکه 241 نفر آنها یعنی 78 درصد افزایشی در آنزیمهای کبدی نداشتند. در روز سی ام فقط 2/4 درصد یعنی 13 نفر افزایش آنزیمهای کبدی داشتند.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می‎رسد که افزایش آنزیمهای کبدی در بیماران مبتلا به سل در استان کردستان نسبت به سایر مناطق دنیا بیشتر نبوده و داروهای ضد سل توسط بیماران تحمل می‎شوند. با این حال باید در بیماران مسن‎تر با احتیاط بیشتری دارو را تجویز نموده و ملاحظات لازم در تجویز توام داروها را اعمال نمود.