بررسی مقایسه ای حافظه فعال افراد زبان پریش ناروان و عادی بزرگسال

حافظه فعال یک ظرفیت روانی است که پردازش و درک عناصر زبانی را ممکن می سازد. تاکنون پژوهشهای زیادی کاهش یا نقص مکانیزم های حافظه و به ویژه حافظه فعال را در اثر ضایعه مغزی نشان داده اند. در پژوهش حاضر، سعی شد ظرفیت حافظه فعال گروهی از بیماران با ضایعه مغزی نیمکره چپ با افراد عادی بزرگسال مقایسه شود.
در تحقیق حاضر، تعداد ده نفر بیمار زبان پریش و ده نفر افراد عادی که از نظر سن، جنسیت و میزان تحصیلات با بیماران همتا شده بودند، به لحاظ حافظه فعال مورد مقایسه قرار گرفتند. دو نوع تکلیف مختلف در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. تکلیف اول که شامل کارتهای نوشتاری بود، وجه بینایی شنیداری حافظه فعال را مورد سنجش قرار می داد. تکلیف دوم که شامل یک صفحه با چراغهای دیود پراکنده در آن بود، حافظه فعال بینایی فضایی را ارزیابی می کرد.
نتایج نشان داد که در هر نوع تکلیف، زمانی که تعداد عناصر بازیابی افزایش می یافت تفاوت بین عملکرد بیماران زبان پریش و افراد عادی، معنی دار و به نفع افراد عادی بود.
با توجه به آنکه حافظه فعال، واسطه موقت نگه داری و پردازش در فرآیند های پیچیده ای همچون درک زبان می باشد، هرگونه نقص و کاهش در آن باید مورد تشخیص قرار گرفته و در برنامه ریزی های درمانی برای بیماران آسیب دیده مغزی مانند بیماران زبان پریش در نظر گرفته شود همچنین نتایج تحقیق حاضر، مؤید افت شدید حافظه فعال در بیماران زبان پریش است.