مقایسه اثرات لیدوکائین، وراپامیل و مخلوط این دو در جلوگیری از تغییرات فشارخون و ضربان قلب در حین لوله گذاری تراشه

پروسه لوله گذاری تراشه (لارنگوسکوپی و گذاشتن لوله در تراشه) جهت بیهوشی عمومی از نظر ایجاد تغییرات سیستم عصبی خودکار (Autonomic nervous system) از مراحل بحرانی بیهوشی محسوب می شود که می تواند با افزایش فشارخون و ضربان قلب همراه باشد. این تغییرات سوء، در بیماران و افرادی که سابقه بیماری قلبی و عروقی دارند می تواند باعث بروز عوارض و خطراتی نظیر ایسکمی میوکارد، دیس ریتمی های قلبی و حتی انفارکتوس میوکارد شود. با توجه به ضرورت کنترل این عوارض، در این تحقیق به بررسی و مقایسه اثرات لیدوکائین و وراپامیل به طور جداگانه و مخلوط این دو دارو در جلوگیری از تغییرات فشارخون و ضربان قلب در حین لوله ‎گذاری تراشه پرداختیم.
روش این تحقیق کارآزمایی بالینی تصادفی شده RCT (Randomized Clinical Trial) می باشد. در این بررسی 100 بیمار که طبق طبقه بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا با وضعیت جسمی کلاس یک(1) بین سنین 40-20 سال و کاندید عمل غیراورژانس بدون هیچ سابقه بیماری قلبی و فشارخون انتخاب شدند. بیماران به صورت تصادفی به چهار گروه 25 نفری تقسیم شدند که به گروه اول نرمال سالین، به گروه دوم وراپامیل mg/kg 1/0 به گروه سوم لیدوکائین mg/kg 1 و به گروه چهارم مخلوط این دو: لیدوکائین mg/kg1+ وراپامیل mg/kg 1/0 تزریق شد. فشارخون سیستول و دیاستول و تعداد ضربان قلب قبل از لوله گذاری تراشه و بلافاصله بعد از لوله گذاری و در زمانهای 3و 5 دقیقه بعد از لوله گذاری تراشه اندازه گیری و ثبت شد.
نتایج حاصله حاکی از آن است که لیدوکائین و وراپامیل هر دو در کنترل فشارخون سیستول و دیاستول و تعداد ضربان قلب به تنهایی مؤثر می باشند که البته اثر وراپامیل چشمگیرتر می باشد ولی مخلوط این دو دارو (لیدوکائین + وراپامیل) در کنترل فشارخون و تعداد ضربان قلب متعاقب لوله گذاری تراشه به طور واضح مؤثرتر از به کار بردن هر کدام از این داروها به تنهایی می باشد.
با توجه به نتایج فوق تزریق مخلوط لیدوکائین با دوز mg/kg1 و وراپامیل با دوز mg/kg1/0 دو دقیقه قبل از لوله گذاری تراشه جهت جلوگیری از افزایش فشارخون و تعداد ضربان قلب و اثرات سوء ناشی از آن هنگام لوله گذاری تراشه مؤثرترین روش می باشد.