بررسی مقایسه ای تاثیر دو محلول آب مقطر هپارینه و نرمال سالین در پیشگیری از انسداد کانولاهای وریدی بیماران بستری در بخش های CCU و داخلی قلب

از بیماری های شایع جوامع مختلف اختلالات قلبی عروقی است. بدنبال شکست پیشگیری اولیه، پیشگیری ثانویه در این مورد، اصولی و با ارزش می باشد و به این منظور استفاده از داروهای وریدی و باقیماندن کانولا بعد از قطع سرم و انتقال به بخش های غیر ویژه ضروری است. این مطالعه به منظور بررسی مقایسه ای تاثیر دو محلول آب مقطر هپارینه و سرم نرمال سالین در پیشگیری از انسداد کانولاهای وریدی توسط لخته انجام شده است.
این مطالعه از نوع RCT است. نمونه های مورد مطالعه دو گروه 30 نفری است که بصورت تصادفی بلوکی از میان بیماران بستری در بخش های CCU و قلب مرکز پزشکی توحید سنندج در سال 1380 انتخاب شدند. نمونه گیری از طریق یک سو کور صورت گرفت و اطلاعات در پرسشنامه و چک لیست ثبت گردید. بدنبال قطع سرم، هپارین و خارج شدن بیمار از استراحت مطلق، کانولاهای آنها با یکی از محلولهای مورد استفاده انباشته شد و سپس هر 8 ساعت یکبار کانولاها کنترل و از نظر بازگشت خون به انتهای آنها مورد بررسی قرار گرفت و مجددا عمل هپارین لاک یا سالین لاک برای کنترل بعدی انجام شد و سپس اطلاعات در چک لیست ثبت گردید.
نتایج مطالعه نشان داد که مجموع موارد مثبت (بازگشت خون به انتهای کانولا) در دو گروه اختلاف آماری معنی‎داری با 05/0P دارد.
یافته های پژوهش نشان داد که محلول آب مقطر هپارینه در پیشگیری از انسداد کانولاهای وریدی مؤثرتر از نرمال سالین می باشد.