اثر شعردرمانی گروهی بر کاهش نشانه های افسردگی در دانشجویان

افسردگی در سراسر دنیا مسئله ی مهمی است. برآوردها نشان می دهد که 15 تا 20 درصد افراد بزرگسال جامعه، عوارض و نشانه های مختلف افسردگی شدید را از خود نشان می دهند. حدود 30 درصد از مردم در طول حیات خود دچار افسردگی می شوند که تنها 20 درصد آن ها تحت معالجه قرارمی-گیرند(بک، 1993). گرچه در ابتدای قرن 21 با پیشرفت های چشمگیر علوم عصب شناختی و تعیین زیربنای عصبی-شیمیایی افسردگی، این انتظار مطرح می گردد که تلاش های درمانی این اختلال به سمت دارو درمانگری گرایش یابد ولی استفاده از درمان های غیردارویی و انواع مختلف روان درمانگری ها همچنان با قاطعیت در عرصه مداخلات درمانی افسردگی حضور دارند. انواع مختلف هنر درمان گری ها از جمله شعر درمانی در دهه های اخیر جایگاه ویژه ای در عرصه ی روان درمانی یافته اند. در این پژوهش اثر شعردرمانی بر کاهش نشانه های افسردگی مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش اثربخشی 7 جلسه شعردرمانی گروهی بر کاهش نشانه های افسردگی در یک نمونه ی غیربالینی از دانشجویان دختر بررسی شد. مقیاس DASS-21 در یک نمونه ی 302 نفری از دانشجویان اجرا شد. 29 نفر از دانشجویانی که در زیر مقیاس افسردگی، نمره ی متوسط و یا بالاتر از متوسط داشتند انتخاب و بر اساس برنامه ی درسی به دو گروه آزمایش14 و کنترل15 نفره تقسیم شدند و به پرسش نامه ی افسردگی بک پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی مبتنی بر تغییرات نسبی تحلیل شد.
یافته های پژوهش: بر اساس نتایج به دست آمده، دانشجویان گروه آزمایش، پس از مداخله، در مقایسه با گروه کنترل نشانه های افسردگی کمتری نشان دادند.(P=0.001) مطالعه ی حاضر پژوهش هایی که پیش از این سودمندی شعردرمانی بر آشفتگی های روانی را گزارش کرده اند، حمایت کرده و به طور خاص تاثیر آن بر کاهش نشانه های افسردگی را تایید می کند