بوطیقای سوررئالیستی مولوی (مقایسه اندیشه های شعری مولانا با نظریه شعری سوررئالیسم)
مسئله شباهت اشعار مولانا با سبک سوررئالیسم در زبان فارسی از مدت ها پیش مطرح بوده است. این مقاله با اشاره به سابقه این بحث می کوشد تا از منظری دقیق تر در اثبات این مدعا اقامه دلیل کند و برای وصول به این هدف همانندی شیوه سوررئالیسم با سبک شعری مولانا را از دو منظر به بحث می گذارد: نخست به بیان شباهت دیدگاه های مولوی درباره شعر و شاعری با بوطیقای شعری سوررئالیسم می پردازد و در بخش دوم مشخصه های تصویرگری سوررئالیستی را در اشعار مولوی نشان می دهد. اینک می توان گفت آنچه را آندره برتون و یارانش در سال های1924 تا 1930 میلادی در پاریس در باره جنون و نگارش خودکار، امرشگفت، شعله واری سخن، نامحرمی زبان در بوطیقای شعری خویش صورتبندی و مطرح کردند، هشت قرن پیش از آنها مولانا جلال الدین محمد مولوی (604-672 ق) با قدرتی شگفت آور تجربه کرده و حتی در شعر خود به آن فرایندها اشاره کرده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.