سیمای انرژی در ایران (سال 1400)

دورنمای انرژی در ایران سال 1400 وابسته به سیمای انرژی در جهان سال 1400است. در سال 1400، میزان صادرات نفت ایران همچنان در حال افزایش خواهد بود و کشورمان یک صادرکننده عمده نفت با ظرفیت صادراتی بیش از میزان فعلی، چه از لحاظ درصد و چه ازلحاظ مقدار، خواهد بود. مسئله پایان پذیری منابع نفت که همواره مورد بحث بوده، اغراق آمیزاست و تا سال 1400 هیچ اثری بر افزایش تولید نفت کشور نخواهد داشت. در سال 1400، گاز طبیعی در مصرف داخل نقش عمده ای به عهده خواهد داشت و به میزان زیادی جایگزین نفت خواهد شد. این جایگزینی در صنعت برق و مصارف خانگی تجاری پیشرفت بسیار خوبی داشته است. پیشرفت آن در صنعت متوسط بوده و در حمل و نقل راه طولانی در پیش است. در سال 1400، ایران یک صادرکننده مهم گاز به شرق و غرب خواهد بود، اما این امر،مشروط به جلب سرمایه گذاری خارجی است. تا سال 1400، ظرفیت بالقوه آبی به طور عمده مورد استفاده قرار خواهد گرفت و نسبت چشمگیری از برق کشور از نیروی هیدرولیک تامین خواهد شد.
سهم سوختهای سنتی رو به کاهش خواهد رفت و بر سهم انرژی های نو افزوده خواهد شد،اما این انرژی ها تحت الشعاع سوختهای فسیلی خواهد بود و نقش مهمی را در تراز انرژی کشورایفا نخواهد کرد.
نقش زغال سنگ را در گذشته نادیده گرفته اند، ولی می تواند تا سال 1400 فعال شده وبخش قابل توجهی از انرژی خام را تامین کند، و بدین ترتیب، باعث تطویل عمر منابع نفت وگاز گردد یا به صورت غیرفعال فعلی باقی مانده و برای نیمه دوم سده بیست و یکم ذخیره شود.نقش انرژی اتمی به دلایل سیاسی غیرقابل پیش بینی است، اما به هر صورت بخش مهمی ازانرژی کشور را تامین نخواهد کرد.
تولید و مصرف برق (انرژی ثانویه) تا سال 1400 همچنان رو به افزایش خواهد بود. در پنج سال نخست، تقریبا همه کشور زیر پوشش برق خواهد رفت و در سالهای بعد از آن، آهنگ رشدآهسته تر خواهد شد و افزایش آن تنها متناسب با رشد صنعت و افزایش جمعیت خواهد بود وبه واسطه پدیده اشباع (در مصارف خانگی) و اعمال سیاستهای صرفه جویی و اصلاح تعرفه ها،آهنگ رشد آنها کند خواهد شد.