مقایسه سطح آنتی بادی پنومولیزین سرمی و آنتی ژن پنوموکک ادراری (بیناکس) در کودکان مبتلا به عفونت تنفسی فوقانی و کودکان سالم

عفونت دستگاه تنفسی فوقانی از شایع ترین علل مراجعات سرپایی و بستری کودکان بوده و پنوموکک از عفونت های مهم در تمام سنین بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه است. عوامل شایع عفونت تنفسی استرپتوکوک پنومونیه 30 تا 66%، هموفیلوس آنفولانزا 20 تا 30%، موراکسلا کاتارالیس 12 تا 28%، باکتری های بی هوازی در 30% که بیشتر موارد آن عفونت با منشا دندانی هستند. شایع ترین عارضه عفونت تنفسی فوقانی اوتیت میانی و سینوزیت باکتریایی حاد است که نیاز به تجویز آنتی بیوتیک ها با هدف کوتاه کردن مدت عفونت و بیماری کاهش آسیب مخاطی و جلوگیری از درگیری اوربیت و سیستم عصبی مرکزی دارد. عفونت های تنفسی پنوموککی در کودکان اغلب بدون باکتریمی است باکتریمی پنوموککی در موارد پنومونی حدود 30-10% است که در عفونت های تنفسی فوقانی کمتر نیز می باشد. بنابراین استفاده از روش کشت به عنوان استاندارد طلایی تشخیصی مشکل ساز است