طبقه بندی رویشگاه های مرتعی و تعیین اجتماعات گیاهی در دامنه های کرکس

به منظور طبقه بندی و تعیین اجتماعات گیاهی مستقر در دامنه های ارتفاعات کرکس واقع در منطقه مرکزی ایران، آمار کمی 46 ویژگی محیطی شامل: اقلیم (12 عامل)، خاک (26 عامل)، زمین شناسی و فیزیوگرافی (8 عامل) مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری پوشش گیاهی به روش تصادفی- سیستماتیک انجام و شاخص پوشش تاجی اندازه گیری شد. جهت بررسی تشابه و تفاوت موجود در اجتماعات گیاهی با استفاده از نرم افزار PC-ORD و بر اساس شاخص فاصله اقلیدوسی نسبی به روش واریانس حداقل تجزیه خوشه ایانجام گرفت و نتایج به صورت دندروگرام ترسیم شد. پس از آن با استفاده از تجزیه واریانس یک طرفه (ANOVA) با روش دانکن و بر مبنای طرح کاملا تصادفی نا متعادل، مهم ترین عامل های محیطی که نقش مؤثری در ایجاد تفاوت داشتند، شناسایی شد. نتایج حاصل از تجزیه خوشه ایمکان های مورد مطالعه،3 رویشگاه متفاوت را در سطح تشابه 68 درصد نشان داد. از میان این 46 عامل، 24 عامل (8 عامل اقلیم و 16 عامل خاک) تاثیر معنی داری (در سطح اعتماد 95%) در ساخت گروه های سه گانه دندروگرام داشتند. در طبقه بندی دیگری که صورت گرفت، شاخص درصد ترکیب پوشش 17 گونه گیاهی به عنوان عامل مؤثر در جداسازی رویشگاه ها و تعیین اجتماعات گیاهی بررسی شد. نتایج طبقه بندی خوشه اینیز نشان داد که رویشگاه های مطالعه شده در سطح تشابه 94 درصد در قالب سه رویشگاه عمده طبقه بندی می شوند.