بررسی نقش برنامه های آموزشی و ترویجی کلینیک های گل و گیاه در پایداری فضای سبز شهری (مطالعه موردی منطقه 17 و 18 شهرداری تهران)

جمعیت شهرنشین کره زمین در قرن گذشته رشد سریعی داشته و بیش از 10 برابر شده است. این مسئله توجه بیشتر به بخش پایداری در فضای سبز شهری را می طلبد. همچنین مشارکت شهروندان و تغییر تدریجی فرهنگ آن ها یکی از بهترین روش های توسعه و حفاظت از فضای سبز شهری به شمار می آید. تحقیق حاضر به بررسی نقش برنامه های آموزشی و ترویجی کلینیک های گل وگیاه در پایداری فضای سبز شهری پرداخته است. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی و علی- ارتباطی انجام یافته است. جمعیت مورد مطالعه شامل 280 نفر از شهروندان منطقه 17 و 18 شهرداری تهران بوده است که در دوره های آموزشی کلینیک های گل وگیاه شرکت داشته اند. اطلاعات به شیوه میدانی و با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج حاصل از ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داده است که بین متغیر های: سطح تحصیلات، علاقه به گل و گیاه، آگاهی از فواید گل وگیاه، نوع نگرش نسبت به گل وگیاه، استفاده از کلاس های آموزشی، با متغیر موفقیت در حفظ و نگه داری فضای سبز شهری رابطه مثبت وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای: نگرش در مورد نسبت به گل و گیاه، نقش مثبتی در میزان موفقیت در زمینه حفظ و نگه داری فضای سبز شهری دارد و به تنهایی 19% از تغییرات متغیر وابسته میزان موفقیت در زمینه حفظ و نگه داری فضای سبز شهری را باعث شده است.