تاثیر خشکی موضعی منطقه ریشه (PRD) بر روابط آبی، رشد، عملکرد و برخی ویژگی های کیفی گوجه فرنگی

کاهش میزان بارندگی و کمبود منابع آب خسارات زیادی بر بخش کشاورزی وارد کرده است. لذا استفاده از روش های نوین جهت استفاده بهینه از منابع آب ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق، روش آبیاری PRD و اثر آن بر رشد گوجه فرنگی در مقایسه با روش معمول آبیاری بررسی شد. نتایج آزمایش افزایش کارایی مصرف آب گیاه و افزایش مواد جامد محلول را در تیمار PRDنشان داد، در حالی که رنگ، تعداد میوه، وزن خشک و تر ریشه و میزان عارضه پوسیدگی گلگاه بین دو تیمار تفاوت معنی داری نداشت. وزن خشک اندام هوایی و میوه در تیمار PRD کاهش یافته است. میزان میوه های دارای پوسیدگی گلگاه در تیمار PRD حدود 8/7% و در شاهد 6/2% بود. با وجود کاهش وزن تر و خشک میوه و اندام هوایی، شاخص برداشت، پتانسیل آب گیاه و محتوای آب میوه، با توجه به کاهش 50 درصدی مقدار آب مصرفی، استفاده از روش PRD مقرون به صرفه است. توزیع میوه قرمز و نرخ رسیدگی در تیمار PRD بیشتر بود، که این نکته را می توان در استفاده از ماشین های برداشت و برنامه ریزی تاریخ برداشت مد نظر داشت.