اثرات آنتی اکسیدان تائورین بر روی پارامترهای استاندارد، میزان قطعه قطعه شدن DNA، کمبود پروتامین و استرس اکسیداتیو اسپرم منجمد شده انسانی

مطالعه ارزیابی آثار افزودن آنتی اکسیدان تائورین با دوزهای مختلف بر استرس اکسیداتیو و پارامترهای اسپرم منجمد شده انسانی مایع منی 20 نفر که دارای اسپرم طبیعی بودند، به 5 قسمت مساوی تقسیم شد و قسمتی به عنوان تازه قبل از شستشو، قسمتی پس از شستشو، قسمتی دیگر برای انجماد بدون آنتی اکسیدان (گروه کنترل انجماد) و بخشی با آنتی اکسیدان تائورین با دوز 25 و 50 میلی مولار با روش انجماد سریع منجمد شد. تحرک با استفاده از سیستم کامپیوتری و برنامه های ویژه (CASA)، توان زنده مانی با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو، ریخت شناسی با به کارگیری آزمون پاپانیکولائو، اندازه گیری میزان انواع اکسیژن فعال، انواع نیتروژن فعال با به کار بردن 2، 7 دی کلروفلورسین دی استات به روش اسپکتروفلورومتری، قطعه قطعه شدن DNA توسط SCD و تشخیص کمبود پروتامین با استفاده از رنگ آمیزی کرومایسین A3 بررسی شد. در انتها با استفاده از آزمون آماری آنووا نتایج ارزیابی شد.
فرآیند انجماد کاهش کیفیت پارامترهای کلاسیک اسپرم و افزایش انواع اکسیژن فعال را به دنبال داشته و افزودن آنتی اکسیدان تائورین تنها با دوز 25 میلی مولار می تواند سبب بهبود تحرک و نقص پروتامین پس از انجماد شود. در هر صورت هیچ یک از دوزهای تائورین تاثیر چندانی بر انواع اکسیژن فعال، فاکتورهای ریخت شناسی، توان بقای اسپرم و قطعه قطعه شدن DNA آن پس از انجماد ندارند.
افزودن آنتی اکسیدان تائورین مانع تولید انواع اکسیژن فعال طی فرایند انجماد نشده و تنها دوز 25 میلی مولار آن قدری نقص پروتامین و تحرک اسپرم را بهبود می بخشد.