اثرات دور آبیاری در روش بارانی بر عملکرد و کارآیی مصرف آب

کاهش میزان بارندگی در طول دوره رشد و پراکندگی نامناسب آن در شمال کشور، به عنوان مهم ترین عامل محدود کننده عملکرد چای به شمار می آید (4). شواهد نشان می دهد در نبود محدودیت های زراعی، آبیاری تکمیلی از طریق روش بارانی می تواند به طور چشم گیری تولید محصول چای را افزایش دهد (6). جهت تعیین بهترین دور آبیاری در روش بارانی و بررسی اثرات دورهای مختلف آن بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه چای، آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، طی سال های 1381 تا 1383 در ایستگاه تحقیقات چای فومن انجام گرفت. تیمارها، شامل چهار سطح دور آبیاری 4، 8، 12 و 16 روز و تیمار شاهد (بدون آبیاری) بودند. نتایج نشان داد که در دو سال اول آزمایش، تیمار های شاهد و دور4 روز به ترتیب با میانگین عملکرد 1483 و 3443 کیلوگرم درهکتار چای خشک، کمترین و بیشترین میزان عملکرد را داشته اند. تیمارهای دور آبیاری 8، 12 و 16 روز به ترتیب در رده های بعدی قرار گرفتند. تیمار شاهد و برتر در دوره خشک، به ترتیب دارای کمترین و بیشترین کارآیی مصرف آب برابر با 34/0 و 67/0 کیلوگرم بر متر مکعب بودند. هم چنین کارآیی مصرف آب آبیاری در دوره رشد این دو سال، برای تیمارهای دور4، 8، 12و 16 روز به ترتیب برابر با 66/0، 55/0، 48/0 و 36/0 کیلوگرم بر متر مکعب به دست آمد. در سال سوم آزمایش بارندگی مناسب و کوتاه بودن دوره کم آبی موجب شد تا علیرغم افزایش عملکرد و کارآیی مصرف آب تیمار شاهد نسبت به دو سال قبل، تمام تیمارها دارای عملکرد تقریبا یکسانی گردند.