بررسی روند تغییرات صفات فنولوژیکی، مرفولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه در ژنوتیپ های برنج Oryza Sativa L به تراکم های مختلف کاشت

به منظور بررسی اثرات تراکم کاشت بر صفات زراعی ژنوتیپ های مختلف برنج، آزمایشی در سال 1385 به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد به طوری که ژنوتیپ های برنج در سه سطح (زودرس طارم هاشمی، متوسط رس فجر و دیررس ندا) به عنوان عامل اصلی و شش سطح تراکم کاشت (120، 100، 80، 60، 40 و20 بوته در متر مربع) عامل فرعی را تشکیل دادند. نتایج نشان داد که تعداد روز از نشاکاری تا 50درصد گل دهی و طول دوره رشد رویشی در ژنوتیپ دیررس ندا بیشترین بود، ولی این صفات از نظر آماری، تحت تاثیر تراکم کاشت قرار نگرفتند. بلندترین ارتفاع بوته و طول خوشه، برای ژنوتیپ زودرس طارم هاشمی و کوتاه ترین آن ها برای ژنوتیپ دیررس ندا به دست آمد. ارتفاع بوته با افزایش تراکم کاشت، کاهش معنی داری داشت. حداکثر تعداد خوشه چه در خوشه، درصد خوشه چه های پر شده و بالاترین وزن هزار دانه به ترتیب برای ژنوتیپ های زودرس هاشمی، متوسط رس فجر و دیررس ندا به دست آمد. با افزایش تراکم کاشت، از تعداد پنجه و پنجه های موثر در بوته، کاسته شد، ولی تعداد خوشه در متر مربع و به تبع آن عملکرد دانه، افزایش معنی داری داشت. بیشترین عملکرد دانه برای ژنوتیپ دیررس ندا حاصل شد. اثرات متقابل ژنوتیپ تراکم کاشت بر هیچ یک از صفات مورد مطالعه، اثر معنی داری نداشت.