بررسی تاثیر خوراکی روغن بنه (Pistacia atlantica) برسطح سرمی هورمون های تیروئیدی و لپتین در موش های صحرایی ماده مبتلا به پرکاری تجربی تیروئید

مصرف چربی های غیراشباع و همچنین روغن بنه سبب کاهش سطح سرمی لپتین می شود. با توجه به نقش محوری هورمون لپتین و هورمون های تیروئیدی در متابولیسم، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف خوراکی روغن بنه بر میزان لپتین و ارتباط آن با هورمون های تیروئیدی در پرکاری تجربی تیروئید در موش صحرایی ماده نژاد اسپراگ- داولی می باشد.
تعداد 30 سر موش صحرایی ماده بالغ انتخاب و به مدت یک هفته تحت رژیم غذایی معمولی قرار گرفتند. سپس به‎طور تصادفی به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان کنترل (1) طبیعی در طول دوره مطالعه فقط رژیم غذایی معمولی و آب معمولی دریافت نمودند. گروه دوم به عنوان کنترل (2) رژیم غذایی معمولی به اضافه تجویز 12 میلی گرم لوتیروکسین/ یک لیتر آب را به مدت یک ماه دریافت نمودند. پرکاری تیروئید در حیوانات با دوز 12 میلی گرم در لیتر لوتیروکسین سیگما در آب خوراکی حیوانات ایجاد گردید. گروه های سه، چهار و پنج همراه با تجویز دوز مورد نظر لوتیروکسین، به ترتیب میزان 5 درصد، 10 درصد و 20 درصد روغن بنه در جیره غذایی را به مدت یک ماه دریافت نمودند. هر ده روز یک بار، از قلب حیوانات خون گیری به عمل آمد.
در گروه کنترل تغییری در میزان هورمون های تیروئیدی و لپتین سرم مشاهده نشد (05/0P>). در موش های صحرایی تغذیه شده با روغن بنه 5 درصد و تجویز لووتیروکسین، غلظت سرمی T4، fT4، fT3 از روز صفر تا 30 آزمایش روندی افزایشی داشت و به طور معنی داری در طول دوره آزمایش افزایش یافته بود (05/0P<) اما برعکس، غلظت لپتین سرم در طول دوره آزمایش (از روز صفر تا 30 آزمایش) به طور معنی داری کاهش یافته بود (05/0P<). در موش های صحرایی تغذیه شده با روغن بنه 10 درصد و تجویز لووتیروکسین، غلظت T4، fT4، fT3 سرم در طول دوره آزمایش به طور معنی داری افزایش و غلظت لپتین سرم به طور معنی داری کاهش یافتند (05/0P<). در موش های صحرایی تغذیه شده با روغن بنه 20 درصد و تجویز لووتیروکسین، غلظت T4 سرم از روز صفر به بیست روند افزایشی و پس از آن کاهشی داشت و غلظت لپتین سرم به طور معنی داری کاهش یافت (05/0P<).
این تحقیق نشان می دهد که مصرف روغن بنه می تواند از طریق ارتباطی که در تنظیم ترشح لپتین دارد در اصلاح پرکاری تیروئید نقش داشته باشد.