بررسی تاثیر دهانشویه های اورال بی و ارتوکین بر روی استحکام پارگی لیگاچورهای الاستومری ارتودنسی

برای اتصال سیم ارتودنسی به براکت، از لیگاچورهای الاستومری استفاده می شود ولی تغییر رنگ و شل و در نهایت پاره شدن آنها تحت تاثیر عوامل محیط دهان از مشکلات شایع می باشد. با توجه به عدم بررسی تاثیر دهانشویه ها بر خصوصیات مکانیکی لیگاچورها، این تحقیق با هدف مقایسه تاثیر دو دهانشویه ارتوکین و اورال بی بر روی استحکام پارگی لیگاچورهای الاستومری در شرایط in-vitro در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 88-1387 انجام شد.
موارد و

این تحقیق به روش Experimental و بر روی 100 لیگاچور الاستومری شفاف شرکت دنتاروم، ساخت آلمان، انجام شد.30 لیگاچور بر روی سه Jigمخصوص سوار کرده و به سه گروه شامل بزاق مصنوعی، اورال بی و ارتوکین تقسیم شدند. هر سه گروه Jig ها به مدت 4 هفته در بزاق مصنوعی نگهداری شدند ولی در گروه اورال بی و ارتوکین Jig ها دو بار در روز طبق دستور کارخانه سازنده در تماس با دهانشویه مربوط قرار گرفتند.سپس استحکام پارگی 10 لیگاچوراز هر گروه در بازه های زمانی 24 ساعت، هفت و 28 روز،همچنین 10 لیگاچور بدون مداخله اندازه گیری شد. اطلاعات با استفاده از آنالیز ANOVA و تست LSD مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. استحکام پارگی لیگاچورها قبل از مداخله در بالاترین مقدار 26.59±1.93نیوتن بود که این میزان نسبت به تمامی گروه ها و در سه زمان نگهداری بیشتر بود و آزمون LSD نشان داد این اختلاف معنا دار است.

تحقیق روی 40 نمونه و در 4 گروه به تعداد مساوی و در سه زمان پیگیری انجام گرفت. در گروه بزاق مصنوعی تفاوت معناداری بین سه مدت نگهداری در استحکام پارگی وجود ندارد. در گروه اورال بی و ارتوکین بعد 28 روز نگهداری حداقل استحکام وجود داشت و همچنین استحکام پارگی سه گروه در سه زمان نسبت گروه بدون مداخله کاهش داشت (p<0.001).

دهانشویه ها موجب کاهش استحکام لیگاچور می شود و دو دهانشویه تاثیر مشابه دارند.