بومی سازی آموزش الکترونیکی در ایران

یکی از زمینه های مهم در تحقق شهر الکترونیکی، راه اندازی و توسعه آموزشهای الکترونیکی است. با نگاهی گذرا به تجربه کشورهای مختلف در ایجاد و گسترش آموزش الکترونیکی در حوزه های مختلف علمی، آکادمیک، تخصصی و حتی عمومی به سادگی می توان دستاوردها و مزایای بیشمار آن را برشمرد، ولی این ابزار نیز مثل هر فناوری دیگری باید به شکل مناسبی به کار گرفته شود. تجربیات محدود اجرا شده طی سالهای اخیر در ایران حاکی از برخی موفقیتها و موارد متعددی از ناکامی هاست. تاکید این مقاله بر لزوم بومی سازی شیوه های مختلف آموزش الکترونیکی است و این که عدم توجه به نیازمندی های بومی و فرهنگی و کپی برداری صرف از الگوهای خارجی می تواند به شدت، کارایی و اثربخشی این نوع آموزش را تحت تاثیر قرار دهد. تولید محتوای الکترونیکی مناسب، فعالیتی کاملا تخصصی است و لزوم بهره گیری از متخصصان آموزشی در این فرایند، فارغ از موضوع محتوای مورد نظر، امری غیر قابل انکار است.