ارزیابی کشت پاییزه ژنوتیپ های نخود (Cicer arietinum L.) متحمل به سرمادر شرایط آبیاری تکمیلی در مشهد
به منظور ارزیابی خصوصیات فنولوژیک، مورفولوژیک، اجزای عملکرد و عملکرد ژنوتیپ های نخود متحمل به سرما در کشت پاییزه و در شرایط آبیاری تکمیلی، آزمایشی در سال زراعی 86-1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت. در این مطالعه، 9 ژنوتیپ نخود متحمل به سرما به همراه رقم کرج 31-60-12 به عنوان شاهد (رقم نخود رایج در کشور)، در ابتدای آبان ماه در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و با انجام سه نوبت آبیاری (بلافاصله پس از کاشت، 20 روز پس از آبیاری اول و در زمان گل دهی)، مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج در حالی که شاهد آزمایش در همان مرحله گیاهچه ای بر اثر سرما کاملا از بین رفت، تفاوت میان ژنوتیپ های متحمل به سرما از نظر خصوصیات اندازه گیری شده شامل طول دوره رویشی، ارتفاع بوته، تعداد و طول شاخه ها در بوته، اجزای عملکرد (تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن 100 دانه) و همچنین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک، معنی دار بود (05/0≥p). همبستگی بین عملکرد دانه با طول دوره سبزشدن تا گل دهی (٭٭71/0r=) و گل دهی تا رسیدگی (٭٭68/0r=)، مثبت و معنی دار بود. ژنوتیپ 291MCC با 231 گرم در مترمربع، بالاترین عملکرد دانه را داشت و نمونه های 349MCC و 207MCC به ترتیب با 229 و 217 گرم در مترمربع، در رتبه های بعدی قرار گرفتند. با توجه به میانگین عملکرد نخود در کشور (410 کیلوگرم در هکتار)، به نظر می رسد بیشتر نمونه های ارزیابی شده در این آزمایش، از عملکردهای مناسبی در شرایط کاشت پاییزه برخوردار باشند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.