مقایسه عملکرد و اجزاء عملکرد ژنوتیپ های عدس در شرایط کم آبیاری در منطقه سیستان

از مهم ترین معیارهای انتخاب ژنوتیپ های برتر، شناسایی ویژ گی های مهم و موثر بر عملکرد دانه در گیاه می باشند. لذا این تحقیق در سال زراعی 1386-1385، به منظور بررسی واکنش10 ژنوتیپ عدس به شرایط آب و هوایی سیستان، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ ها از لحاظ ویژگی های مورد بررسی (تعداد بوته سبز شده، تعداد بوته پس از سرما، درصد بقاء، تاریخ گلدهی، تاریخ رسیدگی، ارتفاع بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن صد دانه) بجز ویژگی مرحله نموی گیاه قبل از سرما وجود داشت. درصد بقاء در تمام ژنوتیپ ها پس از رفع سرما بیش از 80 درصد بود. ژنوتیپ 225MLC با تولید 1088 کیلوگرم در هکتار بیشترین و ژنوتیپ 29MLC با تولید 304 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند. بین تعداد غلاف در بوته با عملکرد دانه همبستگی مثبت و بسیار معنی داری مشاهده شد. در این تحقیق ژنوتیپ 225 MLCبه دلیل برخوداری از ارتفاع بالاتر (8/32 سانتی متر)، دوره رویشی و زایشی طولانی تر، بیشترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و بوته بیشترین عملکرد دانه را تولید کرد و به عنوان ژنوتیپ برتر در شرایط آزمایش شناخته شد و ژنوتیپ های 25MLC و138MLC بترتیب با عملکرد دانه 917 و 880 کیلوگرم در هکتار در رتبه دوم و سوم قرار گرفتند.