بررسی تاثیر تنش کم آبی و محلول پاشی متانول بر پارامترهای فلورسانس کلروفیل، محتوای آب نسبی سلول و محتوای کلروفیل برگ سویا(Glycine max L.، var. L 17)

به منظور بررسی اثر تنش کم آبی و متانول بر محتوای آب نسبی سلول، نشت یونی، میزان تغییرات فلورسانس سریع کلروفیل و محتوای کلروفیل سویا، آزمایش مزرعه ای بصورت فاکتوریل و درقالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 1387 در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد کرج اجرا شد. فاکتور اول در 6سطح که یک تیمار شاهدM0 (بدون مصرف متانول) وتیمارهای M1، M2، M3، M4، M5 به ترتیب محلولهای 35،28،21،14،7 درصد حجمی و با 3 بار در فصل رشد با فواصل 12 روز یکبار بر روی قسمتهایی هوایی بوته های سویا محلول پاشی شدند. تنش خشکی بعنوان فاکتور دوم در 2 سطح 70% و40% درصد تخلیه رطوبت حجمی اعمال گردید. صفاتی نظیر عملکرد دانه، محتوای آب نسبی سلول، نشت یونی، میزان تغییرات فلورسانس سریع کلروفیل و محتوای کلروفیل سویا اندازه گیری شدند. اندازه گیری صفات ذکر شده قبل و بعد از محلول پاشی سوم انجام گرفت. نتایج نشان داد که اثر تنش خشکی بر کلروفیل، عملکرد دانه، نشت یونی بعد از محلول پاشی، پارامترهای ظرفیت فتوشیمیایی فتوسیستم ІІ، حداکثر فلورسانس، فلورسانس متغیر در سطح احتمال 5% معنی دار شد. مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش سطح تنش خشکی مقدار ظرفیت فتوشیمیای PS ІІ، کلروفیل و محتوای آب نسبی سلول، کاهش و میزان حداقل فلورسانس افزایش و نشت یونی افزایش داشت. همچنین اثر محلول پاشی بر کلروفیل، عملکرد دانه، پارامترهای ظرفیت فتوشیمیایی فتوسیستم دو، حداکثر فلورسانس، فلورسانس متغیر، محتوای آب نسبی سلول در سطح احتمال 5% معنی دار شد. پارامترهای حداکثر فلورسانس، ظرفیت فتوشیمیایی فتوسیستم ІІ و محتوای آب نسبی قبل از محلول پاشی، محتوای آب نسبی بعد از محلول پاشی، کلروفیل بعد از محلول پاشی همبستگی مثبت و بالایی را با عملکرد دانه نشان دادند. اثر متقابل فاکتورهای مورد بررسی معنی دار نشد.