مقایسه و ارزیابی تولید پروتئین‎های دفعی- ترشحی پروتواسکولکس اکینوکوکوس گرانولوزوس در محیط‎های کشتRPMI، DMEM و PBS غنی شده با گلوکز

تهیه آنتی‎ژن مناسب از موضوعات مهم در زمینه ی تشخیص سرولوژیک هیداتیدوز می باشد. پژوهشگران با کشت کوتاه مدت پروتواسکولکس‎ها در چند محیط مختلف توانسته‎اند به آنتی‎ژن‎های دفعی- ترشحی دسترسی پیدا کنند. با این حال تاکنون مقایسه‎ای در خصوص میزان تولید این آنتی ژن ها در محیط‎های مختلف انجام نشده است. در این پژوهش، میزان تولید پروتئین های (آنتی ژن های) دفعی- ترشحی از طریق کشت کوتاه مدت پروتواسکولکس‎ها در محیط هایRPMI، DMEM و PBS غنی شده با گلوکز مورد مطالعه قرار گرفتند.
برای تهیه ی پروتئین های دفعی- ترشحی، پروتواسکولکس‎های اکینوکوکوس در محیط های RPMI، DMEM وPBS غنی شده با گلوکز به مدت 72 ساعت کشت داده شدند. پس از تغلیظ و سنجش پروتئین‎های تولید شده، به منظور شناسایی اجزای مختلف آن ها، با روش SDS-PAGE الکتروفورز شدند. داده ها از طریق آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین غلظت پروتئین‎های دفعی- ترشحی در زمان 24 ساعته ی کشت در محیط PBS(8/16 میکروگرم در میلی لیتر) نسبت به RPMI (4/7 میکروگرم در میلی لیتر) و DMEM (3/10 میکروگرم در میلی لیتر) به طور معنی‎داری بیشتر بود (05/0(P<، در حالی که این تفاوت بین غلظت پروتئین‎های دفعی- ترشحی در محیط RPMI و DMEM مشاهده نشد. پروتئین‎های دفعی- ترشحی به دست آمده از محیط PBS به 12 باند اصلی و محیط‎های RPMI و DMEM هر کدام به 14 باند اصلی در محدوده ی وزن ملکولی 16 تا 67 کیلودالتون تفکیک شدند.
برای تهیه ی پروتئین های دفعی- ترشحی پروتواسکولکس، محیط PBS غنی شده با گلوکز نسبت به دو محیط دیگر مناسب تر است. حداکثر زمان مناسب برای تولید این پروتئین‎ها، تا 48 ساعت بعد از کشت اولیه پروتواسکولکس ها می‎باشد.