اثر الیاف ضدمیکروبی و برهم کنش آنها با جنتامایسین روی سودوموناس آئروژینوزا

کاربردهای گسترده الیاف به صورت پانسمان زخم به دلیل خصوصیات بی نظیری از قبیل ناحیه سطحی وسیع، قدرت جذب، لطافت و سهولت تولید به صورت محصولات متنوع، بیانگر نقش مهم الیاف در مراقبت از زخم ها و پیشگیری از بروز زخم های مزمن می باشد ضمن اینکه شیوع غیرقابل کنترل عفونت های بیمارستانی نیز مشکل این بیماران را مضاعف نموده است. به همین دلیل تلاش های زیادی جهت ایجاد خاصیت ضدمیکروبی در الیاف از سال ها بلکه قرن ها پیش انجام گرفته است، به طوری که اولین کار علمی در این زمینه، استفاده از بانداژ آغشته به کربولیک اسید یا فنل در جراحی بود که توسط ژوزف لیستر (Joseph Lister) در سال 1867 میلادی ابداع شد. اما بررسی ها به منظور اصلاح الیاف بر اساس مکانیسم بیوشیمیایی بیماری و طرح مولکولی برای ایجاد پارچه های محافظ سلامتی با عملکرد بالا، با کشف داروهای جدید، فقط در دهه اخیر ظاهر شده و علم پزشکی را متحول ساخته است.