بررسی اثر درمان ترکیبی متیل فنیدیت و پروپرانولول در مقایسه با متیل فنیدیت و دارونما در درمان کودکان با اختلال بیش فعالی - کم توجهی

اختلال بیش فعالی - کم توجهی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی کودکان است. نظر به اهمیت درمان این اختلال، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر درمان ترکیبی پروپرانولول و متیل فنیدیت در درمان این اختلال و کاهش عوارض متیل فنیدیت انجام شد.
این یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور است که ترکیب متیل فنیدیت و پروپرانولول را باترکیب متیل فنیدیت ودارونما مقایسه می کند. سی کودک مبتلابه اختلال بیش فعالی- کم توجهی با استفاده از مقیاس درجه بندی کانر (آزمون والدین) و مصاحبه بالینی براساس متن بازنگری شده چهارمین راهنمای تشخیصی آماری بیماری های روانی و فهرست عوارض داروهای محرک و پروپرانولول به مدت چهار هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند.
پاسخ به درمان در گروه مورد به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود. این درمان ترکیبی روی علائم بیش فعالی و تکانشگری بیشتراز بی توجهی تاثیر داشت. بی اشتهایی شایع ترین عارضه بود. در گروه مورد، درد شکم، سردرد، بی خوابی و تهوع شیوع کمتری داشت و متوسط افزایش فشار خون سیستولی و ضربان قلب کمتر بود.
احتمالا ترکیب پروپرانولول و متیل فنیدیت نسبت به متیل فنیدیت به تنهایی در درمان اختلال بیش فعالی-کم توجهی مؤثرتر است و برخی عوارض متیل فنیدیت را نیز کاهش می دهد.