بررسی سودگرایی بنتام

سودگرایی بنتام، یکی از تاثیرگذارترین مکاتبی است که حوزه تاثیر آن بر اخلاق و حقوق مشهوداست و دارای نقاط قوت و ضعف قابل ملاحظه ای است. هرچند سودگرایی را نمی توان نوآوریبنتام دانست. اما وی سودگرایی را به طور مستدل ارائه کرد و تفسیری جاودانه از آن ارائه نمود.«لذت» و «الم» دو مفهوم بنیادین سودگرایی هستند؛ زیرا سود یعنی افزایش لذت و کاهش الم، وسودگرایی، همان گونه که از نامش آشکار است، اصل سود را اصل اولیه می داند. مقصود از سود، نهسود شخصی بلکه سود جمعی است؛ به گونه ای که معیار هر عمل اخلاقی نزد بنتام، «بیشترین سودبرای بیشترین افراد» است.
این مقاله به روش تحلیل اسنادی نگارش یافته است و سعی بر آن است با تحلیل مقدمات،اصول و نتایج تفکر بنتام، بررسی نقادانه ای از آن به عمل آید و حاصل مقاله اینکه بزرگ ترین مزیتفایده گرایی به دست دادن ملاک عینی و عملی است. به عبارت دیگر، سودگرایی مدعی است: تنها،اصل فایده یعنی «بیشترین سعادت بیشترین افراد»، ملاکی برای عمل به دست می دهد. بنتام حتیبرای سنجش لذات که واحدند و نتیجه عمل اند ملاک های هفت گانه ارائه می دهد که ذیل بعد کمیمی گنجند و از سویی مکتب بنتام علی رغم مزیتی که دارد نمی تواند به تمامی انتقادهای وارده پاسخقانع کننده و درخوری بدهد. در پایان اشکالات وارد بر نظریه بنتام در سودگرایی مطرح شده است.