منزلت اجتماعی و جایگاه سیاسی نخبگان شیعه امامیه در قرون چهارم تا ششم قمری بر اساس گزارش کتاب النقض

بنابرآنچه که در کتاب النقض از قول نویسنده کتاب فضائح الروافض نقل شده، نخبگان شیعی، اقلیتی درمانده و مطرود به تصویر کشیده می شدند که منزلت و پایگاه اجتماعی و موقعیت سیاسی مناسبی در جامعه اسلامی نداشته اند. عبدالجلیل قزوینی در جواب، بنابر مستندات تاریخی، سخن مخالف را رد کرده و مدعی است که نخبگان شیعی، از منزلت اجتماعی و سیاسی والایی برخوردار بوده و در تغییرات سیاسی و اجتماعی جامعه نقش فعال، مؤثر و محققی ایفا نموده اند و علی رغم آزارها و تعقیب و تکذیب های گاه و بیگاه، طیفی مقبول و محبوب در جامعه اسلامی محسوب شده اند. در این مقاله با توجه به شاخصهایی نظیر داشتن قدرت،ثروت، شهرت، الگوسازی، شرکت در تصمیم گیری ها و... که در کنش اجتماعی، و نظریات مربوط به گردش نخبگان مطرح است، منزلت اجتماعی و جایگاه سیاسی نخبگان شیعه، عمدتا مستند به اثر عبدالجلیل قزوینی مورد بررسی قرار گرفته است.