میزان اثر بخش بودن آموزش زبان انگلیسی دانشگاهی در مقطع کارشناسی از دیدگاه دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته ی پرستاری و مامایی

زبان انگلیسی بی گمان مهم ترین زبان دنیاست. از طرفی زبان انگلیسی به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای ارتباطی برای استفاده از منابع و مآخذ علمی و پژوهشی و بهره گیری از فن آوری های پیشرفت، از اساسی ترین مهارت های مورد نیاز برای زندگی در جهان امروز است، ولی نقایص زیادی در آموزش و یادگیری آن در کشور ما وجود دارد که در اکثر اوقات فراگیران به هنگام عمل از بکار بستن آن در حیطه های مختلف عاجزند. هدف این مطالعه تعیین میزان اثر بخش بودن آموزش زبان انگلیسی دانشگاهی در مقطع کارشناسی از دیدگاه دانشجویان و فارغ التحصیلان پرستاری و مامایی بود.
در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، 297 نفر از دانشجویان و فارغ التحصیلان پرستاری و مامایی که به روش تصادفی خوشه ایانتخاب شده بودند، پرسشنامه اثربخشی زبان را تکمیل کردند.
56 درصد شرکت کنندگان در مطالعه، پرسنل پرستاری و مامایی و 44 درصد دانشجو بودند، میانگین نمرات در حیطه ی اثربخشی کاربرد زبان در پژوهش 054/2 بود که 75 درصد سوال شوندگان نمره ی کمتر از 5/2 (از 5-0) را کسب کردند. میانگین نمرات در حیطه ی دانش عمومی زبان 57/2 بود که 75 درصد سوال شوندگان نمره ی کمتر از 1/3 (از 5-0) را کسب کردند. میانگین نمرات در حیطه ی دانش تخصصی 34/2 بود که 75 درصد سوال شوندگان نمره ی کمتر از 7/2 (از 5-0) را کسب کردند. دیدگاه فارغ التحصیلان پرستاری و پرستاران در حیطه ی دانش عمومی زبان انگلیسی با میانگین رتبه ی 64/161 بود که در مقایسه با دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی 96/129 بود. بر اساس آزمون آماری من ویتنی با 002/0P = اختلاف معنی داری در این زمینه وجود داشت.
میانگین نمرات در مجموع حیطه های مختلف نشان می دهد، آموزش زبان موثر نمی باشد.