بررسی تاثیر اینترفرون β-1b بر تعداد و محل های مختلف پلاک های مغزی در MRI بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عودکننده- بهبودیابنده (RRMS)

درمان های کنترل کننده ی بیماری یا Disease-Modifying از روش های رایج درمانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) است که استفاده از اینترفرون ها در راس آن قرار دارند. تاکنون اکثر مطالعات به اثربخشی کلی این درمان ها بر سطح ناتوانی بیماران مبتلا به MS پرداخته اند. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر اینترفرون β-1b یا بتافرون بر تعداد ضایعات مغزی و نیز محل های مختلف پلاک های مغزی در MRI بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عودکننده- بهبودیابنده (RRMS) بوده است.
این مطالعه آینده نگر بر روی 41 نفر از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عودکننده- بهبودیابنده (RRMS) که بیماری آن ها بر اساس معیارهای مک دونالد تشخیص داده شده بود، به انجام رسید. بیماران در طی مدت 24 ماه و در فاصله زمانی دی ماه 82 تا دی ماه 84 و در دو گروه شامل 21 نفر تحت درمان با mcg 250 بتافرون زیرجلدی یک روز در میان (گروه A) و 20 بیمار بدون دریافت درمان Disease-Modifying (به دلایل مختلف همچون مشکلات اقتصادی) (گروه B) مورد ارزیابی قرار گرفتند. معاینات نورولوژیک و بالینی در بدو مطالعه، ماه 12، ماه 18 و ماه 24 از پیگیری بیماران انجام می شد. برای این منظور تعداد حملات جدید، تغییرات یافته های MRI مغزی و سطح ناتوانی بیماران با معیار EDSS یا Kurtzke Expanded Disability Status Scale مراجعه ثبت می گردید.
در بیماران گروه A به طور معنی داری تعداد حملات کمتر [(70/0= SD)76/0 در مقابل (76/0= SD)05/2، 001/0> P]، کاهش بیشتر در EDSS [(77/0= SD)09/2 در مقابل (65/0= SD)12/0، 001/0> P] و کاهش قابل توجه در تعداد پلاک های مغزی در MRI [(35/1= SD)29/3 در مقابل (87/0= SD)15/0، 001/0> P] رخ داد. تنها در بیماران گروه A (تحت درمان با بتافرون) بهبودی معنی دار در ضایعات مغزی بروز کرد (001/0> P) و این بهبودی در مناطق ژوکستا کورتیکال (001/0> P)، مخچه ای (008/0= P)، ساقه مغز (004/0= P)، نخاع (008/0= P) و کورپوس کالوزوم (016/0= P) از نظر آماری معنی دار بود.
نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن است که درمان های کنترل کننده ی بیماری یا Disease-Modifying در بیماران مبتلا به RRMS منجر به نتایج قابل توجهی می شود. همچنین نشان داده شد که بتافرون به طور معنی داری پیشرفت بیماری را به تاخیر انداخته، تعداد حملات جدید را کاهش داده و پلاک های مغزی را به ویژه در نواحی ژوکستا کورتیکال و ساقه مغز کاهش می دهد.