کیفیت زندگی کارگران معدن زغال سنگ

وضعیت سلامت کارگران تا حد زیادی متاثر از شرایط کاری و نوع شغل آنان است. کار در معادن از جمله مشاغل تهدید کننده سلامتی کارگران محسوب می گردد. پژوهش حاضر به منظور بررسی کیفیت زندگی کارگران یک معدن زغال سنگ صورت گرفته است.
در پژوهش حاضر که یک مطالعه توصیفی مقطعی است، تعداد 99 نفر از کارگران شاغل در یکی از معادن زغال سنگ شاهرود به صورت غیرتصادفی انتخاب و کیفیت زندگی آنان با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت.
بر اساس یافته ها، میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 6.8±36.5 سال و میانگین سابقه کار 6.4±10.9 سال بود. کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی در بعد سلامت عمومی 14± 10.2 و بیشترین در بعد سلامت روان 24.6 ± 61.5 به دست آمد. در این مطالعه با بالارفتن سطح تحصیلات، افزایش معنی داری در نمره کیفیت زندگی در بعد عملکرد جسمانی، با افزایش سن کاهش معنی دار در این بعد و با افزایش سابقه کار کاهش معنی دار در این بعد و ابعاد محدودیت نقش به علت مشکلات جسمانی و درد بدنی مشاهده گردید (0.05>P). در ضمن، میانگین نمره کیفیت زندگی کارگران معدن در همه ابعاد در مقایسه با میانگین جامعه سالم ایرانی کم تر بود. به نظر می رسد به منظور بهبود کیفیت زندگی کارگران معدن به ویژه کارگرانی که سابقه بیشتری دارند، بایستی اقدامات مراقبتی و حمایتی لازم به عمل آید.