مطالعه گذشته نگر درمان جراحی در رفتگی کشکک در سگ از سال 2004 تا 2007

امروزه، در رفتگی کشکک با بهره جستن از روش های متعارف در درمان جراحی بسیار معمول می باشد. اما مواردی از تردید در میزان کارآیی این روش ها در باز گرداندن کشکک به وضعیت طبیعی وجود دارد. هدف از این مقاله، تعیین میزان کارآیی روش های جراحی بافت نرم مفصل و اصلاح استخوانی در درجات مختلف در رفتگی کشکک می باشد. چهل قلاده سگ از نژاد کوچک با سن بین 6 ماه تا 7 سال انتخاب شدند. در معاینه بالینی، همه سگ ها درد مفصل زانو و لنگش متناوب تا دائم یک طرفی یا دو طرفی را نشان دادند. روش های جراحی بافت نرم مفصل و اصلاح استخوانی در سگ های ارجاع شده انجام شد. به استثنای دو بیمار، بقیه سگ ها به وضعیت راه رفتن طبیعی در طی سه ماه بازگشتند. در رفتگی مجدد در دو قلاده سگی اتفاق افتاد که روش اصلاح بافت نرم در درمان در رفتگی درجه یک بر روی آن ها انجام شده بود. این یافته ها اشاره دارد که بهبودی در رفتگی با استفاده از روش های مناسب جراحی بافت نرم و سخت محقق خواهد شد و در رفتگی مجدد اعتبار استفاده از روش های جراحی اصلاحی بافت نرم را در درفتگی درجه یک محدود می نماید. در این مقاله درمان جراحی با استفاده از روش های ترکیبی (روش های جراحی اصلاحی بافت نرم و سخت) برای دست یابی به بهبودی قطعی در در رفتگی درجه یک، انجام جراحی قبل از بلوغ در درجه 4، و عدم به تاخیر انداختن جراحی در درجات 1 تا 3 را پیشنهاد می کند.